"Freedom is seldom traveled by the multitude"... Het komt niet snel voor dat ik last heb van writers block. Wat voor een journalist zo'n beetje hetzelfde is als met je mond vol tanden zit. Een soort van verbale impotentie. En wat het erger maakt; er is in dit specifieke geval geen enkel adequaat medicijn op de markt dat de boel weer in gang kan zetten. De mooiste dingen in het leven die bezit je niet maar nemen bezit van jou. En dat, het bezeten worden door, is waar de ellende mee begon. Mijn verbale impotentie.
Immers ik zou hier pagina's vol kunnen schrijven over het feit dat Joop's Donkervoort D8 GT ruim twee jaar gekost heeft om te ontwikkelen tot het apparaat dat je hier nu op de foto's zien kunt. Dat de Nordschleife nooit meer zal zijn wat ie geweest is sinds Joop's Donkervoort GT daar het illustere ronderecord pakte. Dat Joop's GT net zo veel weegt als een Formule 1 auto. 600 kilogram. Give or take. Dat ik als echte Donkervoort fetisjist niet anders dan stellen mag dat Joop minstens, zo niet meer hekel heeft aan overgewicht dan onze Sonja Bakker. En er alles aan doet en voor over heeft om dat, het teveel aan overtollig gewicht, aan te pakken. Dat je door toedoen van Joop (iemand moet op de blaren zitten; toch?!?) de hele tijd achter het stuur van de Donkervoort GT van oor tot oor zit te glimmen van puur, onvervalst rijplezier en ondertussen in minder dan zes (!) seconden en twee versnellingen je rijbewijs en no-claim compleet, maar in stijl, naar de eeuwige jachtvelden kan jagen. En dat alles in een cabine gevuld met digitaal display, meters aan sexy carbonfiber, aluminium en voortdurende, ongedempte, machinale hysterie uit het vooronder...
Als Joop geen Nederlander was geweest dan was hij vast een Japanner geweest. Zo maniakaal perfect uitgebalanceerd is zijn laatste geesteskind. Darwiniaans. Organische evolutie op vier wielen zag er zelden zo sexy uit. In rust een beest om in stilte en met ontzag te bewonderen en van alle schitterende details te genieten. In actie onder alle omstandigheden een monster (of verraderlijke Dita von Tease) die vanaf het moment dat je er overtuigd van je eigen kunnen naar toe loopt en quasi cool instapt duidelijk maakt dat ie al je zintuigen op scherp gaat zetten en zal blijven houden vanaf het moment dat je de laatste klik van de achtpuntsgordel gehoord hebt. Je met meer lef dan wijsheid de 270pk sterke Audi-krachtbron ruw tot leven hebt gewekt en je tegen beter weten in de koppeling in hebt gedrukt en het korte aluminium racepookje met kracht in de eerste versnelling hebt gezet.
Met een beetje gas laat de gemiddelde GT rijder dit beest "rustig" uit zijn trance komen om daarna - als alle vloeistoffen en het rubber rondom op temperatuur zijn - mentaal de strijd met zichzelf aan te gaan om de strijd uiteindelijk kansloos te verliezen als het hart de rechtervoet resoluut naar de bodem duwt en niet jij (heb geen illusie) met de GT maar de GT er met jou vandoor gaat, letterlijk en figuurlijk bezit van je neemt. Op een manier waar ze alleen bij de Luchtmacht nog een overtreffende trap voor op voorraad hebben. De onafhankelijke "Formule 1 wishbone" ophanging rondom staat borg voor een ongehoord messcherp rijgedrag. Iedere actie aan het stuur, hoe subtiel en ogenschijnlijk onbeduidend ook, levert aan boord van de GT een directe reactie op. Iets wat je in eerste instantie niet kunt zeggen van de remmen die net als een radio achterwege gelaten lijken te zijn. Lijken...want hoewel de Donkervoort zoals gezegd met jou op pad is, is deze wel degelijk uitgevoerd met een set remmen die op en naast het circuit er zijn als het er in de GT daadwerkelijk op aan komt. Onbekrachtigd en wel. En neem maar van mij aan dat het er vanaf onderweg voortdurend op aan komt. Dat je dit ogenschijnlijk ongeleide Hollandse kwaliteitsprojectiel afremmen kunt.
Alle zintuigen en energie in je lijf worden opgeëist door de GT terwijl deze er kinderlijk eenvoudig voor zorgt dat je het gevoel krijgt in een hardcore versie van Tita Tovenaar te zitten. Werkelijk alles om je heen staat stil. Vanaf het punt dat jij besloten hebt om er met de GT vandoor te gaan. In de GT geen airco, want dat is overgewicht. In de GT geen radio. Daar klinkt ie te bruut voor en je zou em toch nooit gebruiken. In de GT geen carkit... Je hebt je handen aan het stuur nodig. Aan boord van de GT heb je tijd om maar één ding te doen en dat is zorgen dat je dit kreng en jezelf op de weg en intact houdt. Dat zijn twee dingen... besef ik me. Met opnieuw een glimlach.
De Donkervoort D8 GT verslindt ego's, asfalt en bochten. Of als je de ware aard van dit beestje en het noodlot durft te tarten zoals gezegd je roze papiertje en je no-claim. Maar bestaat er een gedenkwaardiger wijze? Is er een beter excuus? Dan vanachter het stuur van dit oer-Hollandse meesterwerk in stijl en zonder kleerscheuren met opengeklapte vleugeldeur tegen oom agent zeggen dat je bezeten werd? Door dit pure monster met een onverzadigbare "need for speed". En dat je ondanks het verlies van dat roze papiertje tegen alle verwachtingen in (...) in staat bent om dit avontuur zonder grenzen voldaan na te vertellen. En je je zojuist overgestimuleerde en getergde zintuigen weer even tot rust kunt laten komen. Omdat je dankzij oom agent een excuus hebt om dat beest door het terugdraaien van de contactsleutel voor een moment het zwijgen op te leggen.
Joop Donkervoort (...) Freedom is seldom traveled by the multitude. Volgens Public Enemy. Het is met dank aan de immer bescheiden en rustige Joop (& Amber's zegen) dat wij - mannen en vrouwen - zonder afbreuk te doen aan zijn visie van "no compromise" vandaag de dag kunnen en mogen genieten van deze Donkervoort GT.
Een auto met kloten. Voor mensen met kloten. Van een man met kloten. Reizen in vrijheid was zelden zo spannend en ongeremd lekker... En dat alles dankzij een geniaal en rustig man. Joop Donkervoort. Met een ogenschijnlijk eenvoudig maar duidelijk streven: Wat er ook voor nodig is, en hoe lang het ook duren mag (...) Never, ever compromise...
Joop, bedankt!
Een gastbijdrage van Patrick Quispel