We noteren 4 november 2010. Het lijkt erop dat de herfst inmiddels echt is begonnen. De treinen die ik moet hebben richting school lijken allemaal niet vooruit te branden en vertrekken haast als een bestuurder zonder ervaring van het station. Met spinnende wielen wel te verstaan. Wanneer ik vijf dagen later in een Spyker stap met het dakje open, een warme jas aan en de airco op vol ontbreekt er alleen nog een lekker rocknummer om de mannelijke uitstraling van dat moment te onderstrepen. Het is totaal anders dan een aantal dagen eerder in de trein! Misschien is "Road To Paradise" van TAT een lekker nummer om dit bijzondere moment te onderstrepen.
De herfst vind ik altijd maar een vreemde periode. Zo nu en dan zijn er dagen dat er een heerlijke buitentemperatuur is en de andere dag is het bibberen op de fiets, het station of zelfs thuis. Eigenlijk is er helemaal niks leuks aan de herfst, of toch wel? Je kunt in mijn ogen zelfs nog beter een fatsoenlijke winter hebben. Dan weet je in ieder geval wat je te wachten staat. De herfst is zoiets als een halfgare maaltijd. Het is gewoon niks en je hebt er niks aan. Eerst was er een dramatische dag waarbij het chaos was bij de Nederlandse Spoorwegen en de blaadjes die van de bomen waaiden zorgden voor die chaos. Vreemde toestanden en het zorgde voor veel irritatie bij veel mensen. Een andere dag was het ook niet veel beter op de autowegen. Een regenbui die maar niet op leek te houden gaf iedere weggebruiker het gezicht van een verrimpelde hamburger. Geen spatje emotie en pure treurigheid. Alsof het einde van ieders leven in zicht was.
Moeten we dan massaal vakanties gaan boeken om het warme land op te gaan zoeken? Of moeten we het druilerige weer maar trotseren met de hoop dat het altijd slechter kan worden? Extreme gevallen als vulkaanuitbarstingen en tornado’s kennen we namelijk gelukkig niet. Ik kan zeggen dat na een tocht met het dakje open met een temperatuur van een graad of vijf je wel zeker weet dat je leeft. Inmiddels ben ik vaker met dezelfde Spyker op pad geweest maar met deze temperaturen is het toch wat anders. De Spyker werd op deze dag de garage uitgehaald voor een reportage waar op dit moment aan gewerkt wordt. Hiervan zullen jullie later ook nog het resultaat zien op Autogespot. Ik kan haast geen gekker moment verzinnen om nota bene met een Spyker op pad te gaan. Een Porsche of een BMW cabriolet heeft namelijk nog stoelverwarming, een windscherm, kortom alle luxe die je helpen om uit de wind en kou te blijven. In de Spyker C8 Spyder mag je jezelf tevreden stellen met de warme lucht die uit de bijzonder fraaie luchtroosters komt. Andere hulpmiddelen en luxe als ABS, ESP, airbags en stoelverwarming ontbreken in deze Nederlandse supercar. Nee, de Spyker is hardcore. Het dakje monteren heeft weinig nut aangezien regen toch wordt doorgelaten. Aangezien de auto nodig is voor een reportage moet het dak eraf. Zie het rijden in een open Spyker in november als in je korte broek de piste af skiet, of daten met drie vrouwen. Je wilt wel maar doet het toch maar niet omdat het verstandiger is. Daar blijf je natuurlijk niet bij stil staan op het moment dat je op pad bent met één van de fraaiste auto’s die verkrijgbaar is. Alleen al om de reacties van al die nog steeds treurige mensen te zien wanneer je ze passeert zou er al voor moeten zorgen dat heel Nederland weer beter gaat presteren in het bedrijfsleven. Het werkt haast motiverend om een fenomeen als een Spyker te zien in de maand november. De koude wind die ook de weg weet te vinden in het interieur vergeet je wanneer de V8 weer het nodige werk verzet en je je pet nog iets strakker opzet. Als we vervolgens een binnendoor weg nemen om op zoek te gaan wordt het haast nog beter. Het geluid van de V8 galmt door de bossen en een verbaasde voorbijganger van midden twintig voelt zich weer een kind van vijf wanneer de auto voorbij blaast. Het bos lijkt wakker te worden wanneer een groep vogels verschrikt wegvliegt. De Spyker ziet er schitterend uit met de herfstkleuren die helaas al bijna verdwenen zijn.
Iemand die in november in een Ferrari open zou gaan rijden, zal door de meesten als een patser worden gezien. In ons eigen Nederlandse product, de Spyker, wordt je gezien als een held. Terwijl de kranten en andere media slechts oog hebben voor negatieve berichtgeving omtrent de fabrikant zijn het de Nederlandse burgers die keer op keer met positieve verbazing kijken naar de auto. Dit is een product dat net als het Nederlands elftal ons land vertegenwoordigt in de wereld. Laten we er ook achter staan als consumenten, burgers en autoliefhebbers!
Wat nu dan? Is de herfst dan echt zo erg of moeten we ons gewoon wat positiever gaan opstellen om te kijken of ik een conclusie kan vinden in het onderwerp, de herfst en open rijden. Natuurlijk heeft niet iedereen een Spyker ter beschikking. Pak dan gewoon een ander vervoersmiddel, maar laat het een cabriolet zijn. Zet voor de verandering het nummer "Road To Paradise" op. Tijdens onze rit van in totaal zo’n 90 kilometer ben ik er achter gekomen waarom ik zo van auto’s houd. Het is de gehele manier van beleven tijdens het rijden. De vrijheid van een cabriolet, die zelfs bij waterkoude temperaturen zorgt voor een gigantische glimlach op je gezicht. Het was voor mij de laatste tocht in een cabriolet in 2010 en tegelijk een hele bijzondere. De komende maanden kunnen we ons opmaken voor sneeuw, strenge vorst en andere onzin. Laten we dit ook op een positieve manier gaan benaderen en tegen de tijd dat het voorjaar weer van start gaat kan het alleen maar beter worden!
