Ik wil niet denigrerend doen, maar vrouwen achter het stuur? Niet altijd een perfecte match. Ik durf dit te zeggen omdat ik nu veilig achter mijn pc-tje zit en omdat ik het van meer vrouwen hoor dat hun soortgenoten er toch wel vaak een potje van maken. Dat wou ik even kwijt. Ik ga nu natuurlijk wel gewoon door met vrouwen en auto's.
Wat schetste mijn verbazing? Ik fietste vorige week rustig richting het centrum. Bij een rotonde aangekomen kreeg ik netjes voorrang van een mooie BMW. Dus toch even naar binnen kijken. En wat zat erin? Een mooie vrouw, van rond de 26. Nu kan ik rustig zeggen dat die leeftijd ook wel tot mijn doelgroep behoort. Ik ben niet zo moeilijk. Dus even oogcontact, een gulle lach en ze smolt zowat weg achter het stuur. Tenminste dat vertel ik mezelf. Waarschijnlijk dacht ze eerder, laat die vent op dat krot een beetje harder doortrappen anders rij ik hem van zijn fiets.
Nadat ze uit het oog was, kwam ik tot een interessante vergelijking tussen haar en de BMW 6 serie. Voor zover ik kon zien hadden ze allebei goede airbags. Een aanrijding met één van beide zou dus niet geheel onplezierig zijn. Nu houdt de vergelijking wel op, want echt veel meer was er niet te zien. Totdat ik haar in het centrum weer tegen kwam!
In gedachte ging ik verder met vergelijken. De sloffen van de BMW waren zeer respectabel en die van haar mochten er ook best wezen. In ieder geval modieus. Na de sloffen richtte ik mijn blik maar eens even rustig richting de top. Na een paar lange benen kwam mijn volgende vergelijkingsitem. De kont. Wat moet ik zeggen over de kont van de 6 serie van BMW. Die mag er best wezen! Maar hier verloor de BMW toch echt van de jonge vrouw.
Bij de heupen heb ik toch even spoedberaad met mezelf gepleegd. Ook hiervan stond de uitslag eigenlijk al vast. Het karakter van de BMW kan ik helaas niet keuren, net zo min ik die van haar kan. Beide zeer, zeer jammer. Toch kon ik het niet laten om te kijken of er een opening tot beide of één van beide was, maar met een norse blik en een oneliner waar je u tegen zegt, werd ik bruut op mijn plaats gezet en stond ik beteuterd zoals alleen ik kan naast mijn fiets. Donkere wolken pakten zich boven mij samen. Nog steeds verbijsterd stond ik daar. Wederom werd ik ruw verstoord. "Heeey.
je staat in de weg!!! Zo kan ik er toch niet langs?"
Toen opeens hoopte ik dat zij één van die vrouwen zou zijn, die er niets van kunnen. Of in ieder geval de schijn ophouden dat ze alles onder controle hebben.
Gedesillusioneerd fietste ik door en langzaam met de zon verdwenen mijn gedachten over de heupen, kont en airbag. Van de auto welteverstaan!!
Michael
Reageer!
