Het was een zonnige zaterdagochtend toen ik tegen de nummers 911 en 912 aankeek. Ditmaal niet in mijn oldtimercatalogus bij het merk Porsche, maar op de tijdschema’s bij halte Uilenstede. Ik stapte in de tram, haalde ter nauwernood de stoptrein richting Hilversum, en stond vervolgens in het zonnetje bij Naarden-Bussum te wachten op het betere vervoer…
Het duurde niet erg lang of Emily verscheen in mijn beeldveld, een schitterende dame uitgevoerd in verzilverd staal en slechts een centimeter of vijftien hoog. Ze stond voorop een in gefreesd staal en chroom uitgevoerde radiatorgrill die me bekend voorkwam. De ruim vijf meter erachter bestond uit mijn vervoermiddel voor dat weekend. Mèt chauffeur. Ik zetelde me op het blauwgrijze leer en bewonderde al het wortelnotenhout dat zich om me heen begaf. We reden richting Zaltbommel, waar de auto eerst even werd vertroeteld bij een garage. Een kleine beurt, wat olie en wat andere kleine dingetjes. Maar wat het precies was weet ik niet, want in die tijd waren we zelf weer op stap gegaan. De Delahaye 135M die op de brug stond moest namelijk plaats maken voor ons vervoermiddel, maar we konden hem zo even niet echt kwijt dus reden we er maar mee naar de plaatselijke Jumbo voor wat eten en zetten hem een stukje verderop aan de kant voor een vluchtige shoot.
We reden terug, deden even ‘een bakkie‘ en stapten in onze verse klassieker om de weg te gaan zoeken naar Thorn, vlakbij Roermond, waar de trip daadwerkelijk zou gaan beginnen. Het zou een weekend uit worden met de Nederlandse divisie van de Rolls-Royce Enthousiasts Club, beginnende met een puzzelrit. Wij kwamen wegens de maaltijd die ons vervoer nog moest nuttigen bij de garagist wat later, maar eigenlijk ontstond onze eigen puzzeltour toen al. Wachtend bij het stoplicht flitste er een Bentley S2 Flying Spur voorbij. Die richting moesten we dus hebben, maar voordat het stoplicht weer groen was, was er niets meer om te volgen. Al gauw kwamen we een nieuw slachtoffer tegen in de vorm van een rood met zwarte Silver Wraith, maar omdat er een paar kilometer verder een Buick stond, dermate mooi dat we wel móesten stoppen, raakten we die Rolls weer kwijt...
Even later kregen we weer een RRAB (Rolls-Royce and Bentley) bombardement voor de kiezen en konden we onze weg vervolgen achter een Silver Cloud III M.P.W. D.H.C. richting de wijndomein, waar we als één van de laatste onze auto neerzetten.
We waren uiteindelijk met een dozijn Rolls-Royces en vijf Bentleys, waarvan een groot deel al te zien was langs de wijngaarden van Elkandré, één van de weinige Nederlandse wijndomeinen. Er werd naar hartelust uitgelegd welke haken en ogen er zitten aan het houden van zo’n domein. Het ras, de belichting en bescherming tegen dieren vormden de hoofdlijn. Ik maakte verder kennis met de mensen achter de auto’s en af en toe ook met de andere auto’s achter die mensen. We stapten gezamenlijk achter het stuur van onze vakkundig in Crewe gebouwde auto’s om naar ons hotel af te reizen. De auto’s stonden met zijn allen op de parkeerplaats en trokken veel bekijks. Ruim een derde van de parkeerplaats werd gedomineerd door Rolls-Royces en Bentley’s, waaronder zeer bijzondere modellen.
Deze Bentley R-Type is in 1954 nieuw geleverd in Nederland.
Wij hadden er een donkerblauwe Silver Shadow I two door saloon geparkeerd. Een vrij zeldzaam model uit 1966, dat later uit zou groeien tot Corniche Coupé, maar al gauw weer van de markt zou verdwijnen om alleen de convertible in de optielijst te laten staan. Een auto die mij het meest in het oog sprong was die van de voorzitter. Heel typerend was dit meteen de zeldzaamste van het veld, hoewel ik eigenlijk niet precies weet hoe zeldzaam de aanwezige Phantom II in zijn uitvoering was… De voorzitter reed in een auto die ik hoogstpersoonlijk had bewonderd bij Auto Blaricum in 2001. Toen was mij al verteld dat het om een erg bijzondere Mk VI ging, uitgevoerd met een koets van James Young. Er zouden er maar zes van zijn gemaakt, of het waar is laat ik maar in het midden. Er stond nog veel meer moois, waarover later meer.
De jongste Bentley was een Eight uit 1986…
Deze Bentley S2 Continental is voorzien van een H.J. Mulliner koets.
Twee Silver Clouds en een Corniche op de achtergrond.
’s Avonds konden we genieten van een lopend buffet, waar ik zelf zoals te verwachten net iets te enthousiast gebruik van maakte als zijnde een simpele student in het dagelijks leven. De volgende ochtend kregen wij een vel in onze handen gedrukt dat ons de weg wees naar het koetsenmuseum. Warrig als ik was stuurde ik mijn chauffeur meteen al de verkeerde richting in, wat ik vervolgens nog een paar keer deed alvorens aan te komen op de bestemming. ‘Ik laat je de brandstof betalen hoor!’ klonk het grappend van links, maar ik schaamde me er inderdaad ook een beetje voor. Op een gegeven moment hadden we Daelenbroeck gevonden, waar we bij het zien van een Bentley T1 goed dachten te zitten. Puur toeval! De auto hoorde niet bij de club, we hadden naar het koetsenmuseum gemoeten. Zonder problemen konden we daar aangekomen nog een stuk Limburgse vlaai nuttigen alvorens het koetsenmuseum te bezichtigen. De eigenaar leidde ons gepassioneerd door zijn schitterende verzameling paardenkoetsen heen, terwijl hij vertelde over de features van sommige koetsen. Het paste goed in het tripje aangezien ze destijds de functie vervulde die de Silver Ghost (en opvolgers) aan het begin van de twintigste eeuw aannamen. Oók toen nog werd er met koetsen gereden. Dat was ons bezoek aan het koetsenmuseum te Melick, nu ging de rit écht naar Daelenbroeck. Op de binnenplaats werd al massaal geluncht aan de uitgestalde tafels, die overigens nog genoeg ruimte overhielden voor ons eigen vervoer. Daar zetten wij onze inmiddels tot pakweg tien exemplaren gereduceerde wagenpark neer. Het trok weer genoeg aandacht, wat voor mij met name betekende dat ik de perfecte locatie maar met veel moeite tot zijn recht kon laten komen op foto’s. Sowieso stond er een maaltijd op ons te wachten, om dit gezellige weekend af te sluiten.
Languit heet dit model Rolls-Royce 25/30 Gurney Nutting Fixed Head Coupé
Hierna werd de Shadow nog even op locatie gezet voor enkele foto’s, schudden we de voorzitter nog de hand en probeerden we thuis te komen via het rijdervriendelijke wegennetwerk van Nederland. Zo was er één-of-andere tunnel afgesloten wegens technische problemen en op de heenweg waren we al tot de ontdekking gekomen dat er een heel stuk A2 afgesloten was. Zo was er geen tijd meer voor een uitgebreide shoot van de Shadow zelf, maar met mijn telelens kon ik Emily nog prima begluren...
