Het is zondagmorgen en ik ben wat spotjes aan het bekijken op de computer. Na wat klikken kom ik terecht bij de spots van Yolanda. Ik blader wat door haar spots en klik een Griffith 500 aan. Want deze Griffith is anders dan normale, hij rolt namelijk op RacingHart velgen en de achterlichten zijn ook niet standaard gebleven.
Wanneer ik rond een uur of drie 's middags voor mijn huis loop word ik blij verrast door een luid gebrul, zoiets als: "VROAAMM.. VROAAAAMM.. VROAMAMAM!". Het lijkt bij de buren vandaan te komen. Na mijn camera gepakt te hebben spring ik op de fiets om even bij de buren langs te gaan.
Het is druk bij de buurman, het ziet er uit als een verjaardag. Ik zie een groepje mensen om een blauwe sportbolide staan, ik kom dichterbij en zie daar een TVR Griffith 500 staan, maar dit is geen normale, hij rolt namelijk op RacingHart velgen en de achterlichten zijn ook niet standaard gebleven. Misschien heb je de laatste helft van de voorgaande zin al eens eerder gelezen. Dat kan kloppen, want ik heb het namelijk ook over precies hetzelfde exemplaar. Het is exact dezelfde als die ik dezelfde morgen nog op mijn beeldscherm aanschouwde!
"Hoi!", zeg ik. De hele groep draait zich om. "Ik ben van hiernaast, ik hoorde een hoop kabaal dus ik dacht: ik kom effe kijken!". Ze reageren enthousiast en er wordt direct gevraagd of ik er eventueel even in wil zitten. Dat laat ik me geen tweede keer zeggen en nadat de kap er af wordt gehaald stap ik in. Het is een nogal lage zit, maar het zit prima als je er eenmaal in vertoefd. De eigenaar vraagt of ik weet wat voor een auto het is en ik antwoord: "Het is een TVR Griffith.. 500 toch?" De eigenaar lijkt verbaasd te zijn en complimenteert mij met mijn kennis. Na een minuut of vijf denk ik er maar weer eens uit te stappen. Dat klinkt simpel, maar voor iemand die niet vaak in een Griffith zit is dat een aardige opgave. "Ja, hoe moet je er nou uit?", zegt de eigenaar lachend. Ik zoek in het deurpaneel maar ik vind niets wat maar enigszins lijkt op een deurhendel. Ik gooi mijn arm naar buiten om hem via buiten open te doen maar ik word verhinderd door de eigenaar: "Moet je eens aan de andere kant kijken." En ja: daar aan de zijkant van de middenconsole zit een hendeltje. Voorzichtig trek ik deze naar me toe en de deur werpt zich automatisch naar buiten.
Nadat de eigenaar zijn wagen wederom laat horen, zegt een persoon uit de groep tegen de eigenaar dat het leuk zou zijn om een stukje te gaan rijden met 'die jongen'. Ik ben het volkomen met deze man eens en de eigenaar lijkt er zelf ook geen bezwaar op te hebben. Ik stap dit keer aan de linkerkant in, wat bij mij niet vaak voorkomt als ik een stukje mee rijd met iemand. Want inderdaad, deze TVR is rechtsgestuurd. De eigenaar heeft hem dan ook zelf opgehaald uit Engeland, nog geen vier maanden terug. De V8 wordt gestart en we rijden langzaam het pad af. Wanneer we de verharde weg opkomen trapt de eigenaar het gaspedaal flink naar beneden. Wanneer ik een blik op de snelheidsmeter werp, valt mij op dat we helemaal niet zo hard gaan en dat hij zich zelfs bijna aan de maximumsnelheid houdt. Dit blijkt echter niet waar te zijn, hier kom ik achter wanneer de eigenaar mij eraan herinnert dat deze auto uit Engeland komt en wanneer de eigenaar mij vertelt: "We rijden nu eigenlijk dik 100.. Miles per hour hè?", ik moet lachen en we scheuren verder. De man wil ter hoogte van de jachthaven in Schipluiden omdraaien om weer richting mijn buurman te rijden. Maar mij lijkt dit een ideale locatie om enkele foto's te maken. We rijden het erf op en ik begin wat foto's te maken. Er komt een man aangewandeld, hij schijnt er wel verstand van te hebben en vertelt ons dat er wel meer rondrijden hier in de buurt. Waarom ik er dan nog nooit eentje gezien heb doet er verder niet toe. Terwijl de mannen wat over de auto praten, leef ik me uit met mijn camera. De man zegt me dat ik een paar weken te laat ben, enkele weken terug zou hier een echte AC Cobra gestaan hebben.
We rijden rustig het erf af tot de verharde weg. Na nog een rondje op het erf bij mijn huis gereden te hebben parkeren we de 340 paarden bij de buurman voor de deur, waar we nog wat napraten.
Het was een leuke middag, vooral omdat het zo onverwacht was. Een uurtje voor deze gebeurtenis heb ik er geen moment aan gedacht dat ik die middag nog met zo'n bak mee zou rijden. Mijn liefde voor deze auto is zeker gestegen dankzij deze rit.
Ik wil bij deze de eigenaar nogmaals bedanken!
Smark
