De Ferrari 250 bood voor ieder wat wils: GT's, raceauto's, en cabriolets. Wilde je een open auto, dan had je als nog ruime keuze, want er werden door de jaren heen vier verschillende alternatieven aangeboden. Wel leken ze sprekend op elkaar, over de afgebeelde auto is het moeilijk om te zeggen welke variant het precies is.
De afgebeelde 250 GT heeft de lange wielbasis, waarmee de 250 GT S.W.B. California Spyder, de meest kostbare versie, al afvalt. Daarvan werden er maar 55 gebouwd, drie jaar geleden ging er voor 7 miljoen euro een onder de hamer. De meest voorkomende is de 250 GT Cabriolet Series II, waarvan er van 1959 tot en met 1962 maar liefst 200 werden gebouwd. Erg veel aangezien de andere versies elk bij ongeveer 50 exemplaren bleven steken. Dit is dan ook de minst kostbare versie, de waarde ligt ergens tussen de twee en de drie ton. Dat zegt genoeg over het prijsniveau van klassieke Ferrari's in het algemeen.
Wie dit te veel geld vindt, stel je eens voor! Het is inmiddels te laat om uit te wijken naar alternatieven zoals de 275 GTS, de 330 GTS, en de 365 GTS, die modellen zijn inmiddels óók in prijs gaan stijgen. Creatievelingen kunnen zich wellicht vergrijpen aan de relatief betaalbare 250 GTE, dat gebeurt zelfs al vaak genoeg. Je rijdt dan in iets bijzonders zonder er extreem veel voor te betalen, en toch is het niet echt een replica.
