De vijfde generatie Maserati Quattroporte ziet er sowieso nog altijd patent uit in alle vier 'stagioni', maar door deze plaatjes van de sjieke sedan staande tussen herfstkleurige bladeren op een lommerijke parkeerplaats in het Franse Bordeaux krijg je nog extra trek in een heerlijke Italiaanse steenoven pizza…
Maar toch vooral ook in de liefdevol vormgegeven sportsedan met de mooie naam met de simpele betekenis. De vijfde generatie Quattroporte, Tipo M139, werd in september 2003 voorgesteld op de IAA in Frankfurt. Tipo AM337, de door Marcello Gandini ontworpen voorganger, was op dat moment alweer zo'n twee jaar uit productie genomen, maar zoals we ook nu nog wel eens zien bij de Italiaanse merken stond er niet direct een opvolger klaar om de eer van de drietand te verdedigen tegen de concurrentie uit andere windstreken.
Zoals gelukkig ook wel vaker voorkomt bij de Italianen was die wachtperiode meteen vergeven en vergeten na de eerste aanblik van de nieuwe telg, ondanks dat het Pininfarina design heel anders was dan de koets die Gandini medio jaren '90 bedacht had voor de 'QP'. Wat bleef was een ranke en sportief gelijnde koets, maar van strak, hoekig en vierkant ging het design naar ronde welvingen plus een gril waarin je zonder al teveel moeite Tipo AM107, de door Pietro Frua getekende originele Quattroporte uit 1963 kan herkennen.
Het is een platitude maar eigenlijk vind iedereen de vijfde Quattroporte een mooie auto. Alleen de achterlichten van met name de eerste serie kunnen nog wel eens op kritiek rekenen. Het model vanaf 2008 kreeg een paar andere units die over het algemeen wat beter in de smaak vielen. Tevens werden er enkele aanpassingen gedaan omdat onwetenden niet altijd blij waren met de sportwagen die ze in handen kregen terwijl ze een luxe sedan besteld dachten te hebben. Zo kwam er naast de volgens het transaxle principe achterin ingebouwde 'DuoSelect' versnellingsbak ook een conventionele automaat die vanwege de benodigde ruimte een plaats vond in de neus en tevens kreeg de klant de keuze om een wat grotere motor met meer koppel aan te vinken op het bestelformulier. Wel zo fijn als je gerieflijk over de autostrada wil zoeven, maar iets minder leuk als je ervan houdt om je zakensedan eens flink in de toeren te jagen op een mooi B-weggetje. Hoewel, we kunnen ons voorstellen dat het laatste ook met bijvoorbeeld een Sport GT S geen straf is.
De auto die we vandaag zien is een stijlvol exemplaar van na de facelift in de klassieke kleurcombinatie donkerblauw op beige. Zo geparkeerd onder de boompjes in wat waarschijnlijk niet de slechtste wijk van Bordeaux is ziet de Maser er fijn uit tussen een moderne Polo en een oude Twingo. Omdat het Frankrijk is zien we zelfs ook nog een heuse Renault 19 staan. We hopen dat de eigenaar niet al zijn geld heeft besteed aan het broodnodige onderhoud en nog enkele grijpstuivers overheeft voor de 'Caisses Automatiques'. Wij kunnen wel genieten van deze plaatjes en stiekem vinden we dan ook de vijfde QP wat beter geslaagd dan de zesde generatie, Tipo M156. Die laatste is natuurlijk moderner, waarschijnlijk betrouwbaarder en ongetwijfeld zuiniger, maar de fijnproever bespeurt toch een klein beetje Detroitse 'spray cheese' door de Bolognese Mozzarella heen.