Je hebt natuurlijk de Lotus 340R, een fantastische auto voor het circuit maar niet zo geschikt om mee te rijden als het weer een beetje tegenzit, de regen met bakken uit de lucht valt of de wolken steeds donkerder worden. Daarom ontwikkelde Lotus aan het eind van de jaren negentig een auto die begin 2000 onthuld zou worden. De auto had wel heel veel weg van de Sport Elise / Motor Racing raceauto. De auto zou het hele jaar door bruikbaar zijn dankzij het vaste dak, dus ook voor meer dan die ene trackday.
Als liefhebber van Lotus probeer ik eens in de zoveel tijd een artikel te schrijven over een bepaald Lotus-model. Zo was daar vroegâh toen ik net een week een spiegelreflexcamera had een algemeen artikel over Lotus om de foto's van een Exige een beetje te ondersteunen. Via een aantal Lotus-gerelateerde nieuwsberichten kwam ik in mei 2009 bij een artikel over de open racesensatie genaamd 340R. Een aantal maanden later werd op deze website mijn eerste fotoreportage van een Europa S gepubliceerd. Inmiddels is het weer tijd voor een kwaliteitsartikel en dus zijn we aangekomen bij een nieuw model, de Exige S1.
Eerder schreef ik al eens over de Lotus 340R. Daarin verwees ik in de inleiding dat ik graag nog eens een 2-Eleven wilde spotten. Dat is inmiddels gelukt. Bij de Nürburgring werd mijn camera nog net niet wild toen er ineens twee exemplaren opdoken, te weten een prachtig geel-zwart exemplaar en een 2-Eleven in een iets minder voorkomende kleurencombinatie te weten rood-blauw. Alhoewel de Nürburgring nou wel echt een plaats is waar je dat soort auto's zou mogen verwachten was ik toch wel blij er eindelijk eens gezien te hebben. Dat gezegd hebbende is het tijd om weer terug te keren naar het onderwerp van dit artikel, de Lotus Exige.
Anderhalve maand voor de autobeurs van Genève in 2000 kwam iemand met de mededeling dat Lotus zichzelf zou gaan laten zien op de beurs en dat een nieuw model eigenlijk wel heel erg wenselijk was. Dus halverwege januari besloot men om van de toekomstige Exige een prototype in elkaar te zetten. De Exige was vanaf het begin een unieke auto en de gelijkenissen met de circuit-variant waren behoorlijk aanwezig. Waar de Sport Elise raceauto nog als een circuit-auto te herkennen was, de Exige was duidelijk een straatauto. De auto was in vergelijking met de 340R ook geen gelimiteerde oplage, van de 340R werden er immers niet meer dan 340 exemplaren gebouwd. De Exige kon je gewoon bij de plaatselijke dealer bestellen. Met een prijskaartje van net geen 30.000 Engelse ponden was de auto ook vrij goedkoop. 'Great value for money' zoals de Britten gezegd zouden hebben. De motor kwam van een bedrijf genaamd Powertrain Ltd, onderdeel van MG Rover. Zij ontwikkelden het K-Series blok dat we ook vinden in de 340R. In de Exige kreeg de motor zelfs net zoveel vermogen als in de 340R, namelijk 177 pk. De auto was zeer licht (780 kilo) en toch gingen relatief veel kopers voor extra vermogen. Van de K-Series was namelijk ook een DOHC K16 VHPD, Very High Performance Derivative, blok aanwezig dat maar liefst 190 pk leverde.
Lotus wilde de Exige plaatsen in hetzelfde segment als de Audi TT en Porsche Boxster, ondanks dat beide concurrenten een stuk zwaarder, minder snel en qua uiterlijk lang niet zo 'racy' eruit zagen. Bij de Exige was het meteen al duidelijk dat de auto bereden zou gaan worden door liefhebbers. Natuurlijk worden de Audi TT en Porsche Boxster ook bereden door liefhebbers maar dat waren en zijn auto's die je eigenlijk dagelijks zou kunnen rijden. De Exige was toch meer een auto die je met circuit-dagen en dagtripjes zou gaan gebruiken. Heb je bij de TT of Boxster nog wat bagageruimte, vergeet het maar bij de Exige. Weinig tot geen ruimte om je spullen op te ruimen. Ja, er is een antenne aanwezig op het dak maar er werd geen radio bijgeleverd. Er was een vast dak, maar het kon nog steeds gaan lekken. Even naar de supermarkt om boodschappen te doen? Vergeet het maar. Zodra je thuis was zouden al je diepvriesproducten allang ontdooid zijn door de hitte die van de motor afkomt. Even achterwaarts inparkeren? Doe maar niet! Doordat veel eigenaren opties aanvinkten als kuipstoelen en een harnas om jezelf vast te sjorren was achteruit kijken onmogelijk, mede door het beperkte zicht naar achteren. Een Exige S1 koop je niet om praktische redenen, maar om een bepaalde sensatie. Respect voor mensen die op vakantie een paar duizend kilometer met zo'n auto rijden.
Tijdens het ontwerp-proces was er overigens nog even een kort momentje dat er gedacht werd om de rijpositie van de bestuurder in het midden van de auto te plaatsen, net als in de McLaren F1. Precies in het midden van de auto zitten wordt door sommigen gezien als de perfecte positie maar het concept is toch afgeblazen. Om toch nog even terug te komen op een aantal andere bijzondere items op en rond de auto te beginnen met de luchthapper op het dak. De Exige had in vergelijking met de Elise een luchthapper op het dak gekregen en deze had als functie om voor koeling te zorgen. De splitter aan de voorzijde, de enorme vleugel achterop en de Kamm-achterkant zorgen voor tachtig kilo extra neerwaartse druk bij een snelheid van 160 kilometer per uur. De auto zal daardoor als een hagedis aan de weg blijven kleven. Toen de Exige geïntroduceerd werd had hij een topsnelheid van 219 kilometer per uur en de sprint van nul naar honderd kilometer per uur was in 4.7 seconden voltooid. Lotussen staan er om bekend dat ze enorm hoog in de toeren kunnen rijden en dat was eigenlijk bij de Exige niet anders. Als je tussen de 5000 en 7800 toeren reed had je een orkest waar de liefhebber met volle teugen van genoot. 7800 toeren per minuut was niet de limiet maar wel het punt waarom het maximale vermogen werd bereikt. Op 8000 toeren grijpt de toerenbegrenzer in en is het mooi geweest.
In den beginne was men bij Lotus nogal sceptisch over de verkoop van de Exige. Er werd gerekend op een middelmatige interesse maar na een tijdje werd de auto toch behoorlijk populair. De auto was vooral populair op het circuit. Vooral in Engeland zie je nog zeer veel Exiges in de racerij, tijdens trackdays of in competitie verband. De auto was natuurlijk bloedsnel op het circuit door het lage gewicht, veel vermogen en een bijzonder goede wegligging. De grip die je had op het asfalt was fenomenaal, men durfde steeds verder met de auto te gaan, bochten werden steeds sneller en scherper genomen en de auto werd echt gebruikt waar hij voor gemaakt was: sensationeel rijden. Uiteindelijk zijn er 583 exemplaren in de periode 2000 - 2001 gemaakt, niet veel, wel net iets meer dan de 340R.
De kans om een Exige S1, of MK1, tegen te komen in Nederland is vrij klein. Er zijn wel een aantal exemplaren op Nederlands kenteken maar die komen niet even vaak buiten. Het kleurengamma is wel vrij interessant, zo is er een zilvergrijs, geel en blauw exemplaar bekend. De grootste kans om een Exige S1 tegen te komen in Nederland blijft toch wel op het circuit van Zandvoort of in Assen waar de auto's op hun best zijn. Persoonlijk werd ik behoorlijk enthousiast van een zwart exemplaar met zwarte velgen in Düsseldorf. De auto in Düsseldorf rijdt regelmatig z'n rondjes over de Königsallee op een zaterdag en elke keer blijft het weer een genot om het ultieme Britse bommetje te zien rijden. Dat de auto populair is blijkt wel als er eens een Belgisch exemplaar op Assen aan het rijden is. Zodra de auto in de pitstraat komt ontstaat een kring van aandacht. De Exige is indrukwekkend, slecht voor het milieu, een droom om te rijden en een kunstwerk dat je niet in een museum moet stallen maar waar mee gereden moet worden.
Jeroen Olthof
