De Aston Martin Lagonda. Tja. Het gerucht doet de ronde dat een exemplaar dat zou dienen voor de persvoorstelling die voorstelling nooit haalde... omdat het pech kreeg. Dat had te maken met het Star Trek-achtige dashboard, dat technologisch veel te hoog gegrepen was voor het Engelse merk.
Feit is dat je deze waanzinnig gestileerde auto ongeveer nooit ziet. Wie schetst m'n verbazing toen ik vandaag tijdens een uitje naar Brussel niet één, niet twee, maar TIENTALLEN exemplaren zag staan. Sommige in 'mint' condition, anderen ongeveer zo rot als een oude boomstronk. Alle generaties waren aanwezig: de Mk.I, dat is de wagen van de voornoemde soort, met het bizarre interieur en klapkoplampen. Het stuur heeft Citroëngewijs maar één spaak. Ook de Mk.II, met hetzelfde uiterlijk, maar een sterk aangepast interieur. En ten slotte ook de Mk.III, die geen klapkoplampen meer heeft en het ook moet doen met handvatten in carrosseriekleur en een andere 'butt'. Braver, maar naar mijn mening niet 'echt' meer. Een beetje zoals de vorige 7-reeks ná de facelift. Wat raar is moet raar blijven. Want voor de prestaties, en zeker voor de interieurruimte, moest je het niet doen. Vergis je niet: de wagen heeft vier deuren en ziet er enorm uit, maar de ruimte van een moderne S of zelfs E-klasse heb je achteraan echt niet.
Laat de foto's maar voor zich spreken. Grappig weetje is de toeristen op de talrijke sightseeingbussen met een open dak die passeerden om het Atomium, dat zoals je ziet vlakbij lag, te bekijken, soms enthousiast de andere kant op keken, om de Astons te platen. First things first!
