Het is een zaterdag met twee gezichten. 's Ochtends regent het pijpenstelen. Alhoewel voor een blauwe jongen, die een handvol jaren in de 'gordel van smaragd' de moesson aan den lijve heeft gevoeld, is het nauwelijks meer dan een druilregen. 's Middags breekt de zon de wolkenlucht in stukken en schijnt de worsteling met de regenwolken in ons voordeel te hebben beslist.
Ik heb als randonneur d.w.z. zonder reisdoel en met mijn trouwe Olympus E1 de buitenlucht opgezocht. Tussen haakjes: wie zijn klassieken kent, weet dat op de berg Olympus de Griekse goden en godinnen huizen. Daarom is het slim hem bij je te hebben.
Struinend door hellingbossen en beekdalen, ben ik verzeild geraakt bij een bruggetje over de Geul. Onderweg is in het web van mijn gedachten mijn mijzelf opgelegde opdracht blijven hangen: ik ga vandaag zwart/witkiekjes schieten. Dat lijkt me een leuke uitdaging hier en nu, in juni met zijn frisse, zachtgroene tinten.
Vanaf het bruggetje zie ik hoe een gulzige Geul het regenwater tot zich neemt, dat van de omringende heuvels af stroomt, om het snel naar de Grensmaas te geleiden. Het is een al enkele eeuwen ingesleten en verstild gebaar van dit riviertje. De Geul is trouwens prachtiger dan zijn naam doet vermoeden. Zeker op de stukken waar hij weer de ruimte heeft gekregen om vrij te meanderen. Je blik hoeft hier niet te dwalen. Zij wordt door de lijnen en vormen van de Geul door een fraai landschap gevoerd, dat mede door dit riviertje zijn ruimtelijke kwaliteit heeft gekregen.
Een eind verderop staat een vliegvisser, bezwerend gebarend in het water. Bruin water en dus een donkere vlieg of streamer, weet ik van mijn leermeester Rob. Maar het zal lastig zijn nu in dit water een regenboogforel aan de schubben te komen. Petri heil, mijn broeder in Petrus! roep ik fluisterend.
Want aan de andere kant van de brug zie ik een blauw vogeltje boven de Geul een overhangende tak uitkiezen. Een ijsvogel of, zoals de Engelsen hem passender noemen, een 'kingfisher'. Wanneer ik op dit diertje probeer scherp te stellen, krijg ik opeens een blauw scherm in mijn zoeker! Voordat mijn verbazing in verontwaardiging kan omslaan, zie ik de oorzaak.
Een klassieke Triumph is 'en passant' aan mijn lens voorbij geschoven. Het is een lichtblauwe Herald 13/60 in convertible uitvoering. In een flashback zie ik al grinnikend, mijn vriend Paul in zijn vaders rode exemplaar rijden. Met zijn 1,90 m duidelijk buiten de 'range' waarmee de car-designers hebben gerekend.
Bij de bekende uitspanning aangekomen zie ik voor het verharde parkeerterrein een spandoek hangen, met daarop in spiegelschrift START. Meer klassiekers van Engelse, Franse, Duitse en Italiaanse makelij stromen uit de heuvels vanuit Berg en Valkenburg toe. Sommige nog nat van het regenwater dat vertraagd door het gebladerte is gevallen. Ik maak de finale mee van de jaarlijkse Classic Heuvelland Rit, georganiseerd door de stichting Fauquemont Autosport.
Hé, leuk en dat heb ík nou weer!
Wat zich voor mij uitrolt, is een verstilde blik op pakweg het jaar 1962. Het jaar van de Cuba crisis met John F. en Nikita, als hoofdrolspelers.Wat gaat er gebeuren? Die vraag hield iedereen destijds bezig, behalve misschien de Amerikaanse popmusicus Bob. Diezelfde die met zijn teksten een 'stream of consciousness' op gang heeft gebracht. Híj wist 't antwoord al en tipte iedereen die het horen wilde met zijn klassieker the answer is 'blowing in the wind'. Waar iedereen in de kern boos en vooral bang voor was, is de wereld in 1962 op het nippertje bespaard gebleven.
Anders zou ik nu geen kiekjes maken van het tafereel voor mij, denk ik. Nu kijk ik uit eigen keuze met begin 60'er jaren ogen; ogen die alles alleen maar zwart/wit zien. De introductie van de kleuren-tv laat dan nog een vijftal jaren op zich wachten, om pas in de jaren 70 echt door te breken. Daarna kijken wij PAL en over de oceaan NTSC. En ook in kleur blijven we daarna, daar en ook hier, veel zwart-wit zien.
Zal DVB-T ons een getrouwer beeld tonen?
Omdat ik graag de lucht in mijn kiekjes betrek, loop ik naar het lager gelegen parkeerterrein direct naast de Geulhemermolen. Daar word ik vergast op een 1962 boreling: een AC Corral Shelby Cobra in een midnight blue tone, met beige lederen interieur. In alles ademt hij stijl uit. 'n Schitterende Britse klassieker, powered by Ford, ook al wordt hij momenteel vanwege het milde (fiscale) klimaat op Malta in elkaar gezet. Het is te billijken, denk ik, om die ook in kleur te tonen. Tussen de Herald en de Cobra heb ik mijn camera op een aantal van de andere deelnemende klassiekers gericht. De resultaten staan hieronder en als u uw klassieken kent, hoef ik u niet met open-deuren-tekst te vermoeien. Uiteindelijk vind ik, dat alleen sepia de sfeer pakt die bij deze klassiekers hoort.
Het is tijd voor de terugreis van 45 jaar. Weg uit jaar waarin André, onze minister voor Jeugd en Gezin, op deze dag zijn derde nieuwe luier om krijgt. Onwetend van het feit dat 'down under' ene Irwin ook probeert de luier te ontgroeien; om jaren later op tv wereldfaam te verwerven als de stoutmoedige Australische krokodillenman. En dan in 2006 noodlottig aan zijn einde komt door een hartsteek van een manta.
Mijn oren lijken na te suizen van mijn tijdreis. Maar dan besef ik dat het de Geul is, die achter mij in het struikgewas ruist. Boven het bruine water hangt een lichte nevel. En meteen denk ik 'cappuccino!'
Dank aan de organisatoren van Fauquemont voor deze plezante verrassing. Als u zoekt op die naam, is één van de eerste hits hun site. U vindt er allerlei wetenswaardigheden, o.a. ook waar hun chique naam zijn oorsprong vindt.
Het ga u goed en wellicht tot weerziens op de Autogespot-site!
Tot slot aan de hele crew: 'Proficiat met jullie recorddagscore en op naar de vele volgende!'
Reen
PS
Yvette vindt mijn stukjes op Autogespot.com wel vermakelijk, zegt ze, en herinnerde mij aan de kiekjes van de oude sportauto's die ik in juni heb geschoten en of ik.
Nou bij deze. Aan haar heeft u dus deze bijdrage aan de site te danken.
En voor degenen die meer plaatjes willen zien, voeg ik nog een zevental in kleur toe!
