Geertruidenberg, zeg ik tegen de buschauffeur. Slaperig kijk ik uit het raam, dagdromend over al het moois dat mij te wachten staat. Eenmaal op de bestemming aangekomen is er nog niets te beleven. Na een paar foto's van de omgeving te hebben genomen ga ik op een bankje zitten wachten op het eerste levensteken van de bolides.
Ik loop nog maar eens een rondje over de markt. Een groepje niets vermoedende mensen zit wat te drinken op een rustig terrasje. Kwart over twaalf. Veel te vroeg. Maar half wakker leun ik tegen een fietsenrek. Ik kijk nog eens op mijn horloge; maar een half uur verder...de tijd gaat maar niet vooruit. Een diepe brul klinkt in de verte. Hoopvol kijk ik in die richting maar ik zie niets. Ik zal het me wel hebben verbeeld, denk ik. Ik haal mijn hand uit mijn zak om voor de zoveelste keer op mijn horloge te kijken maar zie nog net een oranje flits tussen de bomen en geparkeerde auto's in de verte. De diepe brul is overgegaan in de zware, onmiskenbare grom van een Italiaanse V12. Mijn ogen zijn in één klap wagenwijd geopend en ik begin die kant op te lopen. Langzaam rolt een laag, fel oranje monster achter de geparkeerde auto's vandaan.
Een kwartier en een heleboel foto's later komen de andere Lamborghini's eindelijk aan. Stuk voor stuk rijden de prachtige bolides het plein op en niet veel later zie ik in de verte een smal grijs wagentje de hoek om komen. Voor ik het weet komt er een hele stoet Carvers op mij af. Binnen een mum van tijd is er niets meer over van de rust op het plein. Mensen kijken verbaasd op, vragen wat die vreemde "motors" zijn en nemen een foto'tje. Na alle voertuigen goed te hebben bestudeerd loop ik nog maar eens naar de oranje Diablo. Jarenlang is het mijn favoriete auto geweest en nogsteeds maakt hij een diepe indruk op mij. "Kijk, een Ferrari" hoor ik een vrouw tegen haar zoontje zeggen. Tja, niet iedereen is een kenner.
Na een uur of twee rustig te hebben gefotografeerd komen de bestuurders en hun bijrijders terug van de lunch. De Carvers worden midden op straat in een halve cirkel gezet en de Lamborghini's vormen de andere helft. Na een paar fototjes van de hele groep is het feest bijna voorbij. De Lamborghini's rijden weg en de Carvers volgen snel. Zo plots als ze verschenen zijn ze ook weer verdwenen. In de verte hoor ik de Lamborghini's nog één voor één tot hoog in het toerental optrekken. Vooral de Diablo en de twee Countaches zijn nog overduidelijk te horen. Met een grijns van oor tot oor loop ik terug naar de bushalte.
David Gielen (aka Davidio)
Mede dank aan Robin Kiewiet, Jurriaan Vogel, David Gielen en Ferry Ameling voor de foto's!
