“Echte?” Zo luidde de vraag. Met de uitgebreide opsporingstechnieken van tegenwoordig, onder andere Google, was binnen een minuut te achterhalen waar het om ging. Dat het op een 275 GTB leek – lees: er eentje was - , konden we al gauw vaststellen, maar de lettertjes op de achterkant waren te klein om iets over de historie te kunnen concluderen.
Op 28 april 1965 begon de auto zijn leven als “NW1564” in een showroom in Biningen, Zwitserland. Peter Monteverdi, ook wel bekend van het sportwagenmerk Monteverdi, was op dat moment nog niet toegekomen aan het bouwen van zijn eigen auto, maar verkocht ze wel, zoals het wel vaker ging. Siegfried Zwimpfer uit Zurich kocht de auto en reed er jarenlang onder andere heuvelklimmen mee. Deze auto heeft wel even een andere historie dan al die waanzinnige supercars die staan weg te rotten onder een doek in een garage! Zwimpfer reed de auto tot in september 1967, de auto had inmiddels 36 events achter zich in Zwitserland en omliggende landen. In oktober 1967 kocht Pierre Sudan de auto en reed er vervolgens nog eens een aantal heuvelklimmen mee, waarna de auto in 1968 werd verkocht voor veertienduizend toenmalige Zwitserse Franken. In 1994 werd hij nogmaals verkocht en kreeg hij voor de derde keer een Zwitsers kenteken. Maar na vier jaar al ging de auto weer van de hand voor 340.000 DM en kwamen er weer andere platen op. De platen die er nu op zitten zijn Zweeds, Ulf Randers deed zichzelf deze auto in 2000 met Valentijsdag cadeau. Toen kwam RGK724 erop.
Dit is dus waarom bepaalde klassiekers zo veel waard zijn. De historie is goed bijgehouden en er is ook veel over te zeggen. Voor hoeveel de auto in 2000 is verkocht, werd niet vermeld, maar ga uit van een grote toename in waarde in die jaren. Klassieke Ferrari’s zijn door de jaren heen aanzienlijk in waarde gestegen, wat het nog leuker maakt dat deze 275 zomaar alleen wordt gelaten op straat!