Ferrari staat bekend om snelle, opvallende en dure sportwagens. Ditmaal behandelen we de échte topmodellen van Ferrari, auto's die menig hart sneller doen kloppen en bovendien absurde prestatie's leveren. We gaan 25 jaren terug in de tijd en kijken wat Ferrari sindsdien voor supercars heeft gebouwd. Het resulteert in een indrukwekkend, maar redelijk bekend lijstje. Lees je even mee?
1984 "“ Ferrari 288 GTO
Onze tour begint in 1984, Ferrari presenteert dit jaar de 288 GTO. De Ferrari 288 GTO is gebaseerd op de 308 GTB en heeft ook veel uiterlijke eigenschappen van de 308 meegekregen. De 288 GTO werd ontworpen voor de Groep B-rally's. Hij is echter nooit gebruikt als raceauto. Er werden 272 exemplaren van de Ferrari 288 GTO geproduceerd. '288' in de naam refereert aan de 2.8 liter V8 motor, 'GTO' staat voor Gran Turismo Omologato.
We zijn inmiddels 2 jaar verder en Ferrari geeft het leven aan een snellere versie van de 288, de Ferrari 288 GTO Evoluzione. Hij onderscheidt zich van de standaard 288 GTO dankzij een aërodynamischer en agressiever uiterlijk en de motor levert zelfs 650 pk, waar de normale versie 400 pk had.
1987 "“ Ferrari F40
Het is 1987. Ferrari introduceert een adembenemend brute wagen. Hij wordt de Ferrari F40 genoemd en is de laatste supersportwagen die werd gebouwd onder toezicht van meneer Enzo Ferrari himself. Er was geen belang bij comfort en luxe, alles werd ontwikkeld met als doel: prestaties. En met die prestaties zit het wel snor. De F40 is voorzien van een 478 pk sterke V8 met 2 IHI turbo's. Die zorgen voor een topsnelheid van bijna 324 km/u en een 0-100 km/u sprint die in ongeveer 4 seconden rond is. Daarmee was de F40 één van de snelste productiewagens uit zijn tijd. Zelfs hedendaagse supercars, zoals de Ferrari Enzo, zitten niet ver boven deze waarden (ter vergelijking: 324 km/u tegenover ruim 350 km/u en 0-100 in 4 sec. tegen 3.5 sec.)
De prestaties liggen zo hoog, omdat de F40 ontzettend licht is. Uit Formule 1 afkomstige materialen, zoals kevlar, koolstofvezel en aluminium vormden de basis van de auto. Het design van de F40 is afkomstig van Pininfarina. Het racegevoel in de F40 is ultiem, misschien wel de meest indrukwekkende Ferrari qua rijervaring. Erg grappig: deuren moet men opendoen door middel van een touwtje!
Ook van de F40 werd een snellere versie gemaakt, de F40 Competizione. Deze werd in 1989 uitgebracht en had een motor met maar liefst 780 pk waarmee een top van 360 km/u (later zelfs 380 km/u) te behalen was. De F40 Competizione werd onder andere gebruik bij de 24 uur van Le Mans en de Amerikaanse IMSA series.
1995 "“ Ferrari F50
We zijn aanbeland in het jaar 1995, de Ferrari F50 is een feit. De F50 is een op Formule 1 wagen gebaseerde straatauto, evenals de F40 en Enzo. Door het gebruik van verschillende F1 technologieën zorgde Ferrari voor een sportwagen met een topsnelheid van 325 km/u en een 0-100 km/u acceleratie van 3,87 seconden. De F50 is voorzien van een 4,7 liter V12 motor die afgeleid is van de F333 SP racewagen uit 1994. Het gevoel in de Ferrari F50 is waarschijnlijk iets minder angstig dan in de F40, maar het racegevoel ontbreekt niet. Toch heeft de F40 een grotere indruk achter gelaten, aangezien deze zo'n 10 jaar ouder is dan de F50 maar qua prestatie's niet onder doet. Er zijn in totaal 349 exemplaren van de F50 geproduceerd.
Er is ook een snellere versie van de F50 gemaakt, 3 prototypes zijn er van verkocht maar Ferrari heeft uiteindelijk gekozen deze versie, die F50 GT werd genoemd, niet in productie te nemen. Ferrari wilde zich meer gaan richten op de Formule 1.
2002 "“ Ferrari Enzo
We zijn zojuist aangekomen in 2002, waar op de Paris Motor Show de Ferrari Enzo wordt geïntroduceerd. De auto is vernoemd naar oprichter Enzo Ferrari. Er zijn 399 Enzo's gemaakt, later is er voor Paus Johannes Paulus II nog een extra Enzo gemaakt, maar deze werd geveild waarna de opbrengst voor de slachtoffers van de tsunami ramp (2004) beschikbaar werd gesteld.
De Enzo had als doel om de schakeltijd tot 150 milliseconden terug te brengen. De Ferrari Enzo heeft een V12 die 660 pk levert , waardoor 0-100 km/u is gehaald in slechts 3.5 seconden. De top ligt iets hoger dan 350 km/u. De grootste concurrent van de Enzo is de Maserati MC12, die veel overeenkomsten met de Enzo heeft.
Opmerkelijk is dat Ferrari bepaalde wie een Enzo mocht kopen. Je moest verzamelaar zijn en een F40 of F50 in je bezit hebben. Ook moest je als toekomstige eigenaar vooruit betalen, levertijden waren niet bekend en aan testritten deden ze niet bij de Enzo. Inmiddels staan er redelijk wat tweedehands Ferrari Enzo's te koop, vooral in de V.S. en Duitsland worden er een aantal aangeboden.
Mocht je een standaard Enzo ietwat saai vinden, dan kun je bij Novitec terecht voor een kleine upgrade, waaronder donkere achterlichten, speciale uitlaten en een iets snellere motor.
Een particulier heeft zijn Enzo laten ombouwen bij Pininfarina, deze werd de Ferrari P4/5 genoemd.
Reageer!
