We gaan even terug in de tijd. Meer bepaald naar 1996-1997, mijn voorlaatste jaar dat ik als student door het leven ging. Als opdracht voor mijn jaarwerk marketing krijg ik de taak een marktstudie over roadsters uit te voeren. Tijdens het uitvoeren van die opdracht kom ik in aanraking met merken zoals o.a. Ferrari met de 355 Spider, Lamborghini met de Diablo, Porsche met de Boxster, en Lotus met de net geïntroduceerde Elise. Mooie wagens, maar een ding hadden ze allemaal wel gemeen: het "kijken mag, aankomen niet" principe.
Nu ja, niet té letterlijk genomen natuurlijk, want met aankomen bedoel ik hier dan ermee rijden. Maar goed, op naar de volgende "klant", TVR, waar ik een afspraak had om de Chimaera en Griffith te bespreken. Ik had wel al een groot deel promotiemateriaal gekregen, maar de klassieke proporties van de Chimaera, en de bloedmooie lijnen van een Griffith.
er zijn er maar weinigen die deze "beauties" van zo dicht bij al kunnen hebben bewonderen. Het wordt echter nog beter, want tot mijn grote verbazing krijg ik daar wél de sleutel van een parelmoer witte Griffith in mijn handen.
Als 23 jarige student (ja, ik heb wat "omwegen" gemaakt voor ik marketing ging studeren) met een Griffith mogen rijden, geloof me, het bezorgt me tien jaar later nog een kippenvelmoment.
Even doorspoelen naar 2000.
Een avondje bioscoop, met als geplande film voor die avond "Swordfish". Je kent de film wel, omwille van de Halle Berry scène waar ze met ontbloot bovenlichaam een boek ligt te lezen, maar misschien ken je hem ook wel om de actiescènes in de auto van "Gabriel Shear", gespeeld door John Travolta. Ongeveer vijf minuten na aanvang van de film krijg je de eerste keer de auto te zien, als Gabriel aan de discotheek aankomt.
Frontaal, met het logo en Engelse nummerplaat duidelijk zichtbaar. Later komt de auto een paar keer uitgebreid in beeld. "Machtig ding en wat een kleur" denk ik bij mezelf, maar ik denk op dat moment niet meer aan de aankoop van een dure sportwagen, want mijn hart was toen sinds een jaartje veroverd door Elise, en zij was op dat moment mijn leven.
7 september 2006.
Zeven jaar trouw gebleven aan Elise, maar na een jarenlange liefde/haat relatie besluit ik dat we beter elk onze eigen weg gaan. Het is echter niet zonder spijt dat ik haar de trailer oprij, voor ik richting Frankrijk vertrek. Oh ja, Elise is geen knappe rondborstige vamp, maar wel een knalgele, verlaagde, getunede, luidruchtige Lotus Elise. Begonnen als een standaard 1999 model, nu een halve Exige, met 2 liter Honda motor, en zowat alle mogelijke verbeteringen die je kan aanbrengen aan een Elise. Onderweg naar Frankrijk geniet ik nog een aantal keer van het zicht in de achteruitkijkspiegel, maar ik kijk uit naar wat er dat weekend gaat komen.
Zaterdagmiddag, 9 september. Southampton, omstreeks 14:00u. Met haar vriendelijke stem zegt Eva me: "Na 300m rechtsaf slaan. Daarna bestemming bereikt". Een stralend zonnetje lacht ons toe, en ik draai de straat in, op zoek naar nummer 93. Ik werp heel even een blik op de oprit van het huis waar ik moet zijn, daar staat mijn, op dat moment gifgroene, nieuwe aanwinst te wachten. Ik parkeer de Pathfinder met trailer om de hoek, en luister ondertussen naar de eerste commentaren van vader en broer.
het feit dat de auto ondertussen niet meer gifgroen is, maar paars, is op dat moment hét gespreksonderwerp. Ikzelf stap ook uit, en ga richting huis, terwijl mijn vader en broer besluiten even de benen te strekken. De auto op de oprit wordt eerst bijna grijs, dan blauw, daarna beetje bij beetje terug gifgroen.
Dat "Chameleon Blue" is inderdaad wel speciaal denk ik bij mezelf.
Een paar uur later zit ik nog altijd met een voldane glimlach achter het stuur, en geniet ik van iedere auto die me voorbijrijdt met het zoveelste gedraaide hoofd dat probeert te ontdekken wat voor auto er nu precies op die trailer staat.
Aan de Shuttle kan ik zelf niet aan de verleiding weerstaan om even "spotter" te worden, en een paar dingen op de gevoelige plaat te leggen. Een knappe jongedame kom je wel elke dag tegen, maar je ziet ze zeker niet elke dag in een nagelnieuwe sportwagen rijden, en zeker niet (in Engeland notabene) in een linksgestuurde Sagaris.
We praten nog een paar minuten, en dan rijden we allebei de trein op. De eerste Sagaris die ik tegenkom "in het wild", hopelijk niet de laatste met de problemen in de TVR fabriek.
Een paar uur later is het dan eindelijk zo ver: na het veel te korte testritje in Southampton, en het afladen van de auto van de trailer, is het moment aangebroken om de eerste keer alleen de baan op te gaan. Ik draai de contactsleutel om, en de 380pk komen rondom mij tot leven, het geluid van de carbon uitlaten maakt je meteen duidelijk dat de motor een bruut ding is, rechtstreeks van het circuit op de straat gezet. Ik schakel naar eerste versnelling, handrem uit, een beetje gas en zachtjes laat ik de koppeling opkomen, om een metertje verder meteen stil te vallen. Poging twee lukt een heel stuk beter, en een half uurtje later staat het "nieuwe" speeltje in de garage. Daar zal het blijven tot de volgende zaterdag, dan staat de eerste circuitervaring op de planning: VTB-VAB autohappening. (VTB-VAB = Belgische pechverhelpingsorganisatie)
Zolder, 15 september 2006, 8u30. Stapvoets rijdend draai ik de parkeerterreinen op na me aangemeld te hebben als "piloot". Briefing hoe het weekend zal verlopen voor we mogen vertrekken, en dan allen naar onze wagen. Die eerste paar ronden op het circuit zijn een beetje aftasten, maar al gauw voel ik me op mijn gemak, en zoek ik de grenzen van de auto op. Op die zoektocht kom ik een Elise tegen met een oude bekende. Even kijken of hij inderdaad zoals hij zelf beweert sneller is in de bochten. Drie bochten lang blijf ik netjes achter hem, dan rijden we allebei de pits in om van passagier te wisselen. Samen terug de pits uit, en we kunnen verder spelen. We duiken de Kanaalbocht door, en ik hou mij bewust in, ook al kan ik daar met gemak voorbij. Rechte lijn na de Bianchi toch maar even wachten, puur op vermogen alleen zou ik de Elise zo achter me laten. Chicane insnijden, even kijken wat de Elise doet, en dan toch maar in de Villeneuve buitenom langs en even zwaaien. Een paar ronden later krijg ik te horen van de man in de Elise dat hij verbaast is dat ik hem daar zo snel voorbij kon. Ik begin stilaan te begrijpen waarom ik met mijn Elise niet onder 1'50 kon.
Een uurtje later kom ik in de buurt van de 340R. De piloot daarin ken ik redelijk goed, dus ik weet dat ik met hem ook een rondje autoballet kan draaien. Samen rijden we een aantal rondjes pits in, passagier wisselen, pits uit. Ik heb geen zin om nu snel te gaan, we zijn een mini-drift wedstrijdje aan het houden.
Dat lukt het beste in de "Hospitaalbocht", een 90° bocht naar rechts. Voor mij zie ik de 340R de remmen ingaan, insturen, en meteen tegensturen, en stilaan onbewust volgt bij mij hetzelfde patroon.
Remmen, insturen, wachten tot de achterkant gaat, beetje gas erop, en met de neus naar binnen door de bocht. Drie passagiers later zijn we nog altijd samen aan het "dansen" op de baan, en stormen we met de Dodge Viper (R/T10) voor ons naar de Jacky Ickx (net voor de laatste rechte lijn in Zolder). Hier haalt de 340R door zijn lage gewicht het met gemak bij het uitremmen van de Viper, ik besluit van het fair te spelen en niet te profiteren van mijn latere rempunt, dus laat de Viper voor. Deels ook omdat ik weet dat de Elise bij het volgas accelereren in de rechte lijn de Viper héél traag voorbij kon dankzij de 2 liter Honda motor. Even kijken wat we met het dubbele van "longinhoud" en twee cilinders meer kunnen aanvangen. Met gemak ga ik de Viper voorbij, wat logisch is ook, als je weet dat die Viper 400pk heeft, maar ook meer dan 300kg extra gewicht moet verplaatsen.
Rond vijf uur rijd ik de pits terug uit, en bij de eerste ronde merk ik dat er iets aan de hand is. Ik kijk naar de benzinemeter, en merk dat die vrij laag staat, dus besluit ik de pits in te rijden om te tanken. Net voor de pits valt de motor echter uit, en hij blijft ook uit, zelfs na het tanken. Na meerdere pogingen om de auto aan de praat te krijgen, besluit ik dan maar van de diensten van VTB-VAB gebruik te maken. Met de vlam in de pijp keer ik niet naar de Brenner-pass, maar naar mijn huis terug.
Al is het dan niet zoals verwacht aan het stuur van de TVR Tuscan die op de laadvloer staat, maar als passagier van de takelwagen. Ergens weerklinkt de woorden van een Engelse vriend die me, toen ik hem vertelde dat ik een TVR Tuscan ging kopen, zei: enjoy it while it lasts. En inderdaad, wat ben je met 380pk als de paarden niet uit hun stal komen?
Maandagochtend bel ik de dealer, die me meteen weet te zeggen dat het waarschijnlijk de zekering van de alternator is die het begeven heeft. Na wat gesleutel die avond, blijkt dat inderdaad het probleem te zijn. Half uurtje werk om de motorkap en luchtfilter te demonteren en monteren om de zekering te kunnen plaatsen, en we zijn back in business.
Met een grijns tot achter mijn oren stap ik die avond opnieuw in, en ga ik een eindje rijden.
Die grijns zit er nu nog steeds elke keer dat ik de wagen instap en een eindje ga rijden. Ondertussen heb ik wel gemerkt dat je een ding wel niet kan met deze wagen, dat is ergens ongemerkt heen gaan.
Overal waar je komt wordt je wel opgemerkt, en zijn er mensen die spontaan naar hun fototoestel grijpen, of als je op de snelweg aan het rijden bent, die je "gezelschap" komen houden door voor, naast of rond je te rijden (wat ik dan weer apprecieer als het vrouwelijk schoon is). Op die momenten voel ik mij dan een héél klein beetje zoals John Travolta. Alleen is hij beroemd omwille van zijn acteerkunsten, ik ben eerder "berucht" omwille van mijn passie voor snelle wagens.
Specificaties van de auto zijn de volgende:
TVR Tuscan "Red Rose" bouwjaar 2000.
Motor: Speed Six, 3996 cm³
Vermogen: 380pk (265kW)
Koppel: 420Nm
Gewicht: 1160kg (rijklaar)
0-100km/u: 3.8 secs
0-160km/u: 8.8 secs
Topsnelheid: 195mph
Red Rose upgrade omvat:
380pk upgrade (standard Tuscan heeft 360pk)
AP remmen
18" Spider velgen
HID "main beam"
"Swordfish" specificaties:
Chameleon Blue (£3000,- optie paintwork)
Aangepast lederen interieur "Full Hide Green/Purple"
Met dank aan PeeBee!
Reageer!
