Laatst kreeg ik een mailtje van een kennis van mij. Zijn Spyker was gevraagd om mee te doen aan een show, Lotto's onvergetelijke weekend. Hierbij wist een jongetje van vier jaar oud zonder problemen een aantal merken te herkennen aan de hand van de koplampen. Dat is op zich al bijzonder, maar wat mij nog meer opviel was dat hij op dat moment al het merk Pagani wist te noemen. De petrolhead is geboren.
Het zijn haast wonderkinderen wanneer je dit soort taferelen ziet. Maar ga ik over mezelf nadenken en terugdenken aan mijn basisschoolperiode en zelfs de middelbare school weet ik dat ik geen haar anders ben geweest en nog steeds niet ben veranderd. Op de één of andere manier heerst er bij ons petrolheads een onafgebroken hoeveelheid lust en drang naar het zien en beleven van supercars, sportauto's en alles wat op een gepassioneerde wijze is getekend en belevenis creëert. Zonder dat we zelf het besef hebben waar onze passie in vredesnaam vandaan komt. Je zou haast denken dat paps en mams jou op de wereld hebben gebracht toen ze een gezellige avond uit nog even dunnetjes overdeden in de auto. Geboren en getogen in de auto. Ik kan mij nog goed herinneren dat we op de basisschool een soort boekje hadden die iedereen aan elkaar doorgaf. Hierin schreef je altijd iets over jezelf maar ook over de ander. Een leuke herinnering voor wanneer je later een respectabele leeftijd zou bereiken. Dan had je nog altijd de mogelijkheid terug te kijken hoe mensen over jou dachten toen je nog jong was. Toen ik dit boekje laatst eens doorbladerde kwam ik de volgende citaat tegen: 'Emil, jij wordt nog eens auto!'. Een kleine dertien á veertien jaar later ben ik aan het werk om mijn zoveelste artikel voor Autogespot te schrijven en probeer ik mijn passie met jullie lezers te delen. Het is een bijzondere ontwikkeling die ik eigenlijk op mijn vijfde zelf had kunnen voorspellen. Maar toen dacht ik alleen nog maar aan auto's.
De bepaalde lustgevoelens voor auto's komen op een positieve manier. Het is een haast fysieke en psychische drang om in aanraking te komen met auto's. Vroeger had iedereen als kind vast altijd de neiging om in een auto aan alle dingen te gaan trekken en aan te zitten. Op de AutoRai bijvoorbeeld waar je in de auto's kunt plaatsnemen. Of wat te denken van de 1:18 modellen of de 1:43 modellen waarmee je door de woonkamer aan het scheuren was. Iedereen moet zich een soortgelijke situatie vast kunnen herinneren. Net als je vaak genoeg de kleine spottertjes ziet die een Ferrari of Lamborghini willen aanraken. Het is een emotionele relatie die wij met de auto's hebben. Alleen wanneer er een vriendin om de hoek komt kijken is er nog één ding belangrijker.
Tegenwoordig zijn de emotionele lustgevoelens niet weg. Alleen dan op een andere manier aanwezig. Hoe ouder je wordt hoe meer je een eigen smaak krijgt. En als je dan ergens een fraaie auto tegenkomt begint het weer te kietelen en komt dat 'wauw' gevoel weer naar boven en voel je je weer tien jaar. In één van mijn boeken die ik nog heb staat een Mercedes-Benz die ik nog steeds goddelijk mooi vind. Het is de Mercedes-benz 500k Limousine Coupé die van coureur Rudi Caracciola is geweest. Een combinatie van een paars/bordeauxrode coupé met een enorme elegante lijn en ronde achterzijde. Alsof je de auto zou kunnen aaien. Een vergelijking komt naar boven als ik dan denk aan de film Gone in 60 seconds waarbij Memphis Raines (Nicolas Cage) een relatie lijkt te hebben met een Shelby GT500 die de naam Eleanor draagt. Er zijn genoeg mooie auto's ontworpen in de afgelopen tientallen jaren. Maar gaan we een lijstje maken van auto's die net zo sexy zijn als Alessandra Ambrosio of een ander topmodel dan krijgen we al gauw een lijstje dat snel zal krimpen. Ik heb het over auto's waarbij je je een kind van tien voelt en je kriebels krijgt. Als ik in één adem een auto zou moeten noemen dan zeg ik de Alfa Romeo 8C Competizione en dan moet ik alweer ademen ga ik verder denken, of laat ik zeggen, het lijstje doorbladeren van auto's die gespot zijn. Want zo gauw een échte auto met emotionele waarde vinden, dat wordt een stuk moeilijker. Een Audi RS6 Avant is op zich een geweldige auto om te zien. Maar het zijn toch voornamelijk de prestaties die deze auto tot een zeer gewild object maken. Over vijf jaar is de auto te oud en willen wij alweer iets nieuws zien. Nee, ik zoek dan een auto waar je over vijftien nog steeds opgewonden van moet kunnen raken omdat hij zoals Engelsen zo mooi zeggen: 'dropdead gorgeous' is. In mijn ogen is een goede kandidaat toch de Bugatti Veyron. Mede doordat het een auto is die ontworpen is als auto. En vervolgens is alle techniek erin gepropt. Maar zijn geringe zeldzaamheidsfactorm, om het even te noemen, doet mij toch nog twijfelen. Zo heb ik er zelf ook al een stuk of vijftien gezien. Toch vind ik het wel één van de meest elegante auto's op aarde. Elegantie komt dan ook samen met lust denk ik. Want verlangens komen vanuit emotie en brute auto's bevatten geen emotie maar moeten een combinatie zijn van harde en krachtige uitingen.
De Alfa Romeo 8C Competizione kies ik voor zijn korte en enorm sexy lijnen. De neus die prachtig overloopt naar de achterzijde waarbij ronde achterlichten een kort kontje geven en de auto de uitstraling van een lekker wijf geeft. Alhoewel het design van de Porsche Carrera GT uit 2000 stamt is dit ook een auto met de nodige emoties wanneer je hem ziet. Zeker tussen het normale blik op wielen. De slanke body met de brede heupen en welvingen op de achterzijde. Een enorm stilistisch ontwerp wat haast te perfect lijkt te zien. Zet de auto naast zijn concurrent de Ferrari Enzo Ferrari en iedereen zal voor de Carrera GT kiezen als het om design gaat. De Enzo mag dan een bijzonder stukje techniek zijn, qua emoties brengt de auto, vind ik, veel minder te weeg. Een andere topper vind ik in de Ferrari 458 Italia. Zet hem naast de Ferrari F430 en je ziet het verschil tussen een mooie auto en een 'stunning supercar'. De 458 Italia is ranker, eleganter en geeft het oog zoveel meer. Vooral vanaf het achterste raampje, die lijn, naar de achterlichten is mooi vloeiend en goed gevormd. Maar ook het spitse neusje ademt pure exotische klasse. Het is één van de mooiste auto's sinds jaren denk ik persoonlijk. Maar mijn verlangens en emoties zijn natuurlijk nooit dezelfde als die van één van jullie lezers. We versieren immers ook niet hetzelfde meisje, steunen niet dezelfde voetbalclub en bestellen niet hetzelfde bier. Gelukkig is dat ook maar zo, want anders was het ook saai in autoland geweest. Er zullen dan misschien voor mij slechts een paar auto's zijn die daadwerkelijk emoties en een verlangens opwekken. De huidige auto-industrie heeft namelijk wel bijzonder veel mooie auto's gebracht. Om mijn verlangens in deze herfstperiode op te wekken denk ik dat ik maar weer een boek pak uit 1994 en een verstoft autootje om mee te spelen. Totdat ik weer de sleutels van een écht leuke auto in mijn handen krijgt, en het bloed weer sneller begint te stromen.
