Een voorbeeld om mee te beginnen. Wat geeft jou een grotere kick, in een afgelegen steegje een Murciélago spotten of in hartje centrum Londen een Murciélago spotten. Het contrast tussen al dat verkeer of juist de stilte en rust om een exoot te bewonderen…kortom. Wat is eigenlijk het ultieme spotgevoel.
Waar kun je eigenlijk beginnen als je zon divers onderwerp als dit hebt genomen. Ik denk ten eerste dat het spotgevoel eigenlijk een gevoel is wat bij iedereen anders is. Voor sommigen is dit juist het rondlopen in een grote stad om de sfeer van de stad te proeven. De ander vindt het juist geweldig wanneer hij in een boerengat een 911 Turbo tegen het lijft loopt. Het feit dat je hier geen spot kunt verwachten maakt juist de sensatie voor de spotter bijzonder groot.
Een spotgevoel is dus bijzonder divers. Ik denk zelf dat je niet 'het' spotgevoel hebt wanneer je al weet wat je kunt verwachten in een grote stad. In Londen spreekt het bijvoorbeeld voor zich dat je een Bentley zult tegenkomen. Spot je deze niet, dan doe je in ieder geval iets goed verkeerd. Londen is in dat opzicht juist een stad die zijn charmes heeft, omdat er zo extreem veel rondrijdt, dat je volledig overdonderd wordt. Het heeft zon gigantische impact op je, dat je niets anders wilt. Ik ben er zelf nog nooit geweest, maar dit is althans de indruk die ik krijg. Overal rijdt wel iets leuks, maar de verrassing schuilt ook in het feit dat je altijd wel een topspot kunt tegenkomen. Zoals laatst, een extreme Gemballa, die een tijd terug nog op een autobeurs stond.
Een ander spotgevoel dat je kunt hebben, is in een chaos een prachtige bolide tegenkomen. De Champs Elysées in Parijs vind ik wat dat betreft wel een goed voorbeeld. Hier loopt het verkeer altijd door elkaar. Stel dat je vervolgens een strakke exoot ziet rijden, dan moet je snel handelen om er toch voor te zorgen dat je hem plaat. De chaos en grote Avenues zijn vooral de charmes van Parijs. In de kleine steegjes vind je over het algemeen niet bijster veel exoten. Het was dan ook die ene keer dat ik een Murciélago Versace tegen het lijf liep. Dat was voor mij het ultieme spotgevoel. Ik zal het proberen te omschrijven.
Destijds wilde ik een poging wagen ergens anders te gaan spotten. Nadat ik een witte schim zag wist ik direct dat het dus een 'spotwaardige exoot' was. Wit was destijds al een kleur die helemaal hot was dus dat maakte het nog interessanter. Mijn natuurlijke reactie was direct als een gek er achter aan te gaan rennen. Na mijn zoektocht van meer dan vijf minuten, inclusief mijn sprintwerk, werd ik dus beloond met een Murciélago Versace. Ik denk dat zoiets als dit vooral voor mij wel echt een spotgevoel is. De eerste reactie is teleurstelling, omdat je niet snel genoeg hebt kunnen reageren. Dat je vervolgens toch nog beloond wordt met het kunnen spotten van de auto is super! Toch wel een gevoel dat bijzonder moeilijk te omschrijven is.
Anderzijds, ik weet heel goed dat ik ook een extreme kick kreeg bij het spotten van een Bugatti Veyron. Maar toch op een andere manier dan de Murciélago. Het schuilt hem vooral in het feit dat je moeite hebt gedaan voor iets en uiteindelijk wordt beloond. Dat is misschien hetzelfde dat wanneer je keihard hebt geleerd voor een tentamen en dan een 9 haalt. Je bent natuurlijk veel trotser dan wanneer je deze toetst gehaald had met afkijken of iets dergelijks.
Wat mij betreft is zoiets voor mij echt een spotgevoel, het in extase raken, de achtervolging inzetten en vervolgens de exoot spotten. Het is gewoon spectaculairder en het heeft meer inhoud dan het relatief makkelijke parkeerplaats-spotten bijvoorbeeld. Al blijft het natuurlijk een subjectief iets, het spotgevoel is en blijft daarom voor iedereen iets bijzonders.