Mijn eerste auto. Een eerste klas barrel maar oh oh wat ben ik trots! Iedereen heeft in zijn leven een moment waarop je je eerste auto koopt. Tenminste als je zo gelukkig mag zijn. Nou kwam ik ook in die positie. Dus je checkt eerst je financiën. Die waren toen ik mijn eerste auto kocht nou niet heel erg overtuigend. Dus wat ga ik doen? Eerst maar eens even richting de buurman die in het autowereldje zit.
"Buurman zeg ik, ik heb een auto nodig en hij mag niet veel kosten. Sterker nog, ik wil deze cadeau krijgen bij drie streepjescodes van pakjes boter en €3,95 van de buurtsuper". De buurman lacht en zegt dat alles in orde komt. Ik zeg nog expliciet dat het geen mooie hoeft te zijn. Het beestje hoeft me alleen naar mijn werk te brengen en dat is nou niet echt aan de andere kant van het land.
Vol verwachting keer ik huiswaarts. De dag erna belt de buurman al op. Hij heeft iets staan. In Hoorn wel te verstaan. Ik moet erheen komen en als ik de auto wil kan ik deze direct meenemen. Dus ik spring vanuit Heerhugowaard de trein in. Vanaf station Hoorn is het nog tien minuutjes lopen. Tussen de bedrijven door zie ik het gebouw waar ik moet zijn.
Als een klein kind begin ik iets harder te lopen want, om die ene hoek kan mijn nieuwe steun en toe verlaat staan!
Ik loop de hoek om en zie voor het gebouw de auto staan. Ik weet direct wat voor één het is want ik heb ooit een kennis belachelijk gemaakt die eenzelfde had gekocht. De auto is rood, aangetast door de jaren en het weer. De lak laat hier en daar ook los. De velgen zijn dan wel van lichtmetaal, maar kanonnen wat zien ze eruit!
Het interieur is ook niet meer wat het geweest is. Laten we het daarop houden. De achterbank komt omhoog omdat deze loslaat van de rest van de auto. Ik vermoed dat de achterbank wil scheiden van de rest van de auto. Er steken draadjes het dashboard uit waarvan ik me afvraag of die allemaal bij de radio aansluiting horen.
Rechtsachter bij de wielkast zit een gat van het roesten. Achterop zit een spoiler waarvan ik me afvraag wat de functie ervan is. Na de spoiler valt het Targa dak op. De motor is een 1600 die zo nu en dan weleens wil protesteren bij het geven van tussengas.
En toch, ook al ziet de auto er niet uit, lekt het dak als het erg hard regent, roest hij weg waar ik bij sta en maakte ik grapjes over de auto wanneer deze ter sprake kwam. Ik ben verliefd. Al het commentaar dat ik kreeg van familie en vrienden bedekte ik met de mantel der liefde want ook al ziet het er niet uit (en is het eigenlijk een rijdend alarm van een paar honderd euro) ze is mijn eerste grote liefde!
Oh ja, het is een Nissan 100NX.