Het algemene beeld dat de meeste mensen hebben van het Engelse sportwagen merk TVR is op zijn minst verdeeld. Er zijn er veel die nog nooit van het merk gehoord hebben - wat uit persoonlijk ondervinden nog steeds de grootste groep is – en de mensen die het wel kennen leven meestal in de overtuiging dat TVR’s al uit elkaar vallen als je de motor start. Er is ook een kleine minderheid van mensen die een TVR hebben (gehad) en het merk met hart en ziel verdedigen. Ik ga proberen te beschrijven hoe het nu echt is om te leven met een TVR.
Mijn TVR is een T350 Targa en gebouwd volgens het oude TVR principe: Een body van glasvezel op een tubular chassis, twee stoelen en een zes cilinder in lijn die niet de meest propere of geruisloze is. Integendeel. In ieder geval: ”Meer moet dat niet zijn”. Ik gebruik de wagen niet als dagelijkse wagen alhoewel het schone weer van de laatste dagen het wel zo doet lijken. Maar daar is hij eigenlijk ook niet voor. Een TVR dient om een glimlach op je lippen te brengen op speciale dagen (lees: geen nat weer) en niet om comfortabel door Europa te cruisen.
Een TVR kost moeite. De motor moet perfect opgewarmd worden wat een hele tijd duurt. Het heeft dus echt geen zin om de wagen voor een ritje van een kwartier even buiten te halen. Een TVR kan je ook niet door de carwash sturen. Neen, zelf een kleine hogedruk reiniger kan al elektrische schade veroorzaken.
Het leeggewicht van de wagen ligt net boven de 1000kg. Met 400 pk onder motorkap kan je je wel inbeelden dat hij krachtig genoeg is voor de meeste mensen. Dit is een understatement. Dat lage gewicht werd bereikt door alle veiligheidsystemen die bij de meeste wagens al jaren standaard zijn, er gewoon niet in te steken. De policy van TVR ten opzichte van veiligheid was altijd: "Crash niet!". Dus geen tractiecontrole, geen ABS, geen bumpers (dus verboden in the USA) en geen andere hulp van betuttelende openbare diensten! De enige tractiecontrole die er is, wordt verschaft door de vier zwarte rubbers rond de velgen en geloof me dat is ruim voldoende. De wagen heeft namelijk -heel discreet in leer weggewerkt- een rolkooi en die maakt het chassis zeer stijf. Dankzij de regelbare vering en dit chassis voel je perfect wat je wielen doen en wat er op de weg gebeurd. Het nadeel is wel dat je alles voelt en ‘Belgische kinderkopkes’ dus te vermijden zijn tenzij je wilt weten hoe een lumbago aanvoelt.
TVR’s zouden dus regelmatig in panne vallen... wel, ik heb hem nu een twee maanden en hij is inderdaad al een keer terug naar de garage gesleept. Ik moest iemand gaan ophalen en heb de motor afgezet maar de radio aan laten staan... te lang. Mijn eigen fout dus...
Mijn conclusie is dat TVR goede, echte wagens bouwt voor mensen die willen rijden en niet zozeer een wagen hebben om te flaneren langs winkelramen. Je moet voorbereid zijn als je het gaspedaal tot zijn limiet wil proberen in te duwen dat je het gevoel van een opstijgende Saturn 5 raket krijgt. De motor moet warm zijn, de baan iets of wat in goede staat, geen kans op regen en niet teveel slapende mensen in de buurt. Maar als al deze dingen samenkomen dan is er geen houden aan je plezier. Alles komt samen op dat ene moment als de naald van de toerenteller de 4 passeert, het gebrom van de sportuitlaat ineens overtroffen wordt door het gehuil van zes brullende cilinders en de weg voor je ineens een heel stukje korter wordt. De ervaring in een Targa is iets wat ik iedereen kan aanraden. Alles wat daar was, is nu hier... Groen, oranje, rood. Ik schakel naar de tweede versnelling en alles begint opnieuw. De hemel bestaat en is de tweede versnelling van een TVR. Is pap met gouden lepeltjes niet echt jouw ding; schakel gewoon naar de derde.
De adrenaline gutst door je lijf terwijl de lucht die uit de motorkap komt het beeld voor je vervormt zoals dat ook wel gebeurd op een warme zomerdag. Ik heb geen idee wat de topsnelheid is. Meestal stopt het digitale display ergens bij 220km en zakt de naald terug naar nul.
De looks van de wagen waren voor mij belangrijk. Ik was op zoek naar een liefst open wagen die er niet te vrouwelijk uitzag, goed vooruit ging en niet te groot was. Ik heb in een Porsche Boxster, een BMW Z3M en een 3 liter Z4 gezeten van hetzelfde merk maar alledrie stonden ze me niet aan. Maar ik heb ze geprobeerd nadat ik al in de TVR gezeten had.
Ik ben verloren voor andere wagens. Ooit heb ik het geluk gehad om een heel weekend met een Aston Martin DB9 rond te rijden en dat was fantastisch maar (en misschien is het omdat de TVR wel van mij is) de TVR beroert meer emoties en is puur. Pas op, ik houd ook van Astons maar geef die DB9 maar aan mijn vriendin zodat ik er ook af en toe van kan genieten als de TVR in de garage staat of als het regent...
Tom - Eigenaar TVR T350 Targa
Mocht je zelf eens een column willen schrijven, mail dan naar frontpage[at]autogespot.com!
