Het is moeilijk om even snel een mening te vormen van iets wat je mooi vindt. Een meisje in de plaatselijke discotheek of een gebouw in hartje Parijs. Hiermee probeer ik te verwijzen naar de eerste indruk die mensen krijgen bij het zien van een nieuwe auto. Ik denk namelijk dat het buitengewoon lastig is om een fatsoenlijke mening te geven over een voorwerp dat je één keer hebt gezien. Toch worden er al snel meningen gegeven wanneer er een nieuwe auto op de markt komt. Een mooi voorbeeld is de Pagani Huayra die niet lang terug op de markt is gebracht. De eerste indruk die de meesten krijgen komt van de foto's die op het internet circuleren. Liefde op het eerste gezicht bestaat bijna niet bij auto's omdat sommige auto's tot kunst worden verweven waarbij het, net als bij kunstenaren als Vincent van Gogh, weken, maanden of soms jaren duurt om een auto daadwerkelijk te kwalificeren tot pure klasse.
Daarom is het sowieso lastig om je bij dit onderwerp af te gaan vragen, wat is kunst? Wat zijn mooie lijnen en wat zijn mooie auto's? Sommige auto's zijn mooi vanwege hun eenvoud waarbij het weinig tijd kost om van iets een goede impressie te krijgen. Pagani werkte echter jaren aan de Zonda en datzelfde geldt voor de Huayra. We hebben het over een supercar waar pure emotie en zelfs een stukje geschiedenis in zijn verweven. Een mening geven lijkt zo makkelijk, die eerste indruk. Lezen we de eerste reacties van de meesten terug dan zijn deze vrij sceptisch. Waarom eigenlijk? Wat voor een ander beeld geeft de foto die op je beeldscherm wordt geprojecteerd weer, dan het beeld wat je eigen ogen opvangen wanneer je de auto in het echt ziet? Een foto geeft een volledig andere dimensie weer dan wat je ogen laten zien. Maar emotie is iets wat hier ook bij komt kijken. Duitse auto's kunnen mooi zijn, strak, degelijk en zullen altijd een goede indruk achterlaten. Daarvoor zijn het Duitsers. "What you see is what you get". Italianen zijn totaal anders. Als je een Italiaan op straat tegen komt word je eerst helemaal gek van het gepraat, zijn karakter. Zuid-Europeanen zijn een stuk flamboyanter en delen emoties met handen, voeten en als het moet met nog meer. Bepaalde culturen en karakters moet je leren kennen. De nieuwste drie telgen van de Italiaanse grootmachten Ferrari, Lamborghini en Pagani zijn echt perfecte auto's om uren over te praten. Pagani hoor je te zien op plekken waar lijnen tot uiting komen. Een mooie restaurant aan de Avenue des Champs-Élysées of een bergweg waar de auto tot het uiterste wordt gedreven.
Iedereen van ons heeft wel een dermate gevormde mening dat hij denkt te kunnen zeggen, dit is mooi. Maar wat houdt het woordje mooi nu eigenlijk in? Iedereen is namelijk wel vaak geneigd het woord mooi te koppelen aan een geluid. Is het geluid van een Porsche Carrera GT mooi? Ja, maar mooi wordt hier in het verlengde geplaatst van puurheid. Hetzelfde denk ik dan als ik aan vrouwen denk. Wat is een mooie vrouw? In dit geval kunnen we lekker filosofisch gaan nadenken over de schoonheid van een vrouw. Een lekker wijf kan wel mooi zijn, maar wordt die schoonheid in dit geval wel gekoppeld aan haar karakter of haar uitstraling. Bepaalde elementen zijn naast de "mooiheid" net zo belangrijk. Het is toch haast onmogelijk om mooi en die "eerste impressie, de eerste indruk" direct samen in een potje te stoppen. Bepaalde schoonheid wordt pas in situaties duidelijk gemaakt. Ik kan mij nog herinneren dat ik in augustus naar de laatste woonplaats van Van Gogh ben gegaan, Auvers-sur-Oise, een plaatsje een uurtje buiten Parijs. Hier heeft de bekende Nederlandse schilder een groot aantal schilderijen gemaakt. Vind ik ze persoonlijk mooi? Nee, maar wanneer je op de locatie staat en het beeld een keer zelf ziet kun je niet ontkennen dat het mooi is. Om terug te komen op auto's. Duidelijk mag zijn, die eerste indruk, die is er simpelweg niet. Schoonheid en design komen samen met de jaren. Een klassiek voorbeeld in deze situatie vind ik de Carrera GT. Grote concurrenten van deze Porsche waren aan het begin van de 21e eeuw de Ferrari Enzo en de Mercedes-Benz SLR McLaren. Zet ze naast elkaar en je kunt concluderen wat mooi is, de Carrera GT. De Enzo is simpelweg een krachtige impressie van een atleet met steroïden maar ook een slanke Italiaan met teveel gel in zijn haren. Een auto met twee gezichten. De Carrera GT is de Duitser met een Tourbillon om zijn pols, een Hugo Boss pak en verder niet teveel poespas. Een stuk subtieler.
Dan een andere auto die ik over een paar weken zelf in het "eggie" mag zien. De McLaren MP4-12C. Een auto die waarschijnlijk meer tijd heeft doorgebracht in de windtunnel dan het testcircuit. McLaren's paradepaardje voor de komende twee á drie jaar. Is het een mooie auto? We gaan het zien in Monaco. Mijn eerste indruk die ik van foto's heb gekregen is sceptisch. Maar er zijn genoeg plekken waar hij meer tot zijn recht zal komen.
Het lijkt in dit geval op een pad dat wordt bewandeld zonder einde. Als een pad waarmee je de seizoenen meeneemt van het jaar. Inmiddels is de lente op komst en het woordje mooi en schoonheid zullen de komende tijd weer vaker gebruikt worden dan de woorden sneeuw en Jägermeister. Is de "eerste indruk" sterk genoeg om een mening te kunnen vormen voor jaren? Ik denk het niet. Design lijkt ondanks de samensmelting van grote autofabrikanten en allerlei steeds strengere milieumaatregelen richting de achterban te worden gedrongen. Maar zo nu en dan zijn er modellen waar weer met verbazing naar wordt gekeken. Op de manier dat de generaties die na ons komen uiteindelijk tot het besef zullen komen dat auto's soms tot kunst gedreven zijn.
