Oftewel een meer bewuste benadering door anders te kijken, zien en herkennen van exoten en andere supercars. Al pivoterend, maak ik één stap naar Dubai en Californië en tegelijk naar de zogenaamde negatieve en positieve ruimte. Deze ruimtes maken een andere, diepere kijk mogelijk op diverse elementen van het autospotten. Ook valt ermee deels te verklaren, waarom sommige op de site geplaatste foto’s onbewust meer aanspreken dan andere.
Onherkenbaar in poolpakken en met ijsmutsen op zitten twee karperfanaten in de sneeuw bij de Houtrustbrug in Den Haag. Een tweetal voorbijgangers fietst over de brug, zwaait en … roept onze namen.
Wij zijn herkend als de twee visverslaafde Bullen uit het Statenkwartier. Ons thuisfront heeft vanochtend toen wij als Halbstarken vertrokken, zich er nog eens bij neergelegd, onder de verzuchting: ieder zijn hobby!
Aan het ijskoude water met een fotomapje in onze vingerloze handschoenen zijn onze gedachten bij de vangsten van afgelopen zomer en bij onze verwachtingen voor de komende zomers. En steeds bij specimen karpers met ongekende krachten en van onbehouwen afmetingen die wij – zoals ons al eerder meermaals is gelukt - met vereende krachten in ons landingsnet geleiden.
Maar het is wat anders gelopen. Nog geen tien jaar later in de zomer werkt vismaat Frits niet meer in Hellas, maar op een post in het Midden-Oosten en ben ik de oceaan overgestoken voor een extra lange vakantie: hij in Dubai en ik naar Californië.
Burj Al Arab, het superbe hotel in de vorm van een zeilschip, is één van de bekendste markers van Dubai. Maar ook de palmeilanden Jumeirah en Jebel Ali zijn eyecatchers en bijzondere troeven van dit oliestaatje waar puisant rijke sjeiks hun geld laten rollen. Logisch dus dat daar zoveel supercars rijden.
If you want to know the price, you don't want to buy it! krijg ik als antwoord van mijn neef op mijn vraag over kleding in een etalage. Via Laguna Beach zijn we beland in Newport Beach en Fashion Island is een luxury mall in deze kustplaats in Orange County, CA.
In Russo’s pet experience zwemt in één van de aquaria een Japanse koi, net als onze Hollandse polderkarpers behorend tot de familie van de Cyprinidae. We nemen even de tijd om het symmetrisch getekende prachtexemplaar op deze warme dag in het heldere water met onze ogen te volgen en ik mompel ‘carpe diem’. Mijn neef vindt het indeed an amazing carp! Onwillekeurig dwalen mijn gedachten naar Dubai.
Frits heeft me verteld van zijn Arabische kennis, met wie hij op een valkenjacht is geweest. De jacht met roof- of stootvogels is daarginds een bijzonder geliefde vrijetijdsbesteding bij de well-to-do.
Mijn vismaat heeft er veel over deze vogels opgestoken. Zo herkent hij een tiental dieren al in hun vlucht. Hij heeft mij bijgebracht dat elke soort een typerend silhouet heeft en een vliegwijze die hij direct en foutloos kan linken naar een havik, een slechtvalk, een buizerd, een sperwer, enzovoort. Ook de manier van prooi slaan is per soort verschillend.
Ik heb foto’s van zo’n uitje gezien en dus ook van Frits’ bordeauxrode Cadillac . ‘t Blijft vreemd zo’n slee in een zandwoestijn. Het is niet mijn wagen of merk. Maar ik moet het bekennen: ook in de negatieve ruimte is die slee als Cadillac al goed herkenbaar.
Negatieve en positieve ruimte zijn begrippen uit de beeldende kunst en inmiddels ook de fotografie. Met negatieve ruimte doelt men op de omtrek van het onderwerp, zoals dat begrensd wordt door zijn achtergrond. Stel je voor dat je bij een foto van een meeuw tegen een blauwe lucht die meeuw uitknipt. Je blijft de meeuw zien, maar dan als uitsparing in de blauwe lucht, deze achtergrond is de negatieve ruimte. Positieve ruimte staat voor het tegenovergestelde, in dit voorbeeld voor de meeuw zelf. De herkenning van de meeuw is compleet wanneer de negatieve en de positieve ruimte elkaar versterken en completeren.
Bij een foto, schilderij of tekening speelt naast beide ruimtes de relatie tot het frame of kader natuurlijk ook een belangrijke rol in de compositie van het totale beeld.
Terug naar de meeuw: een sterk design dus. Maar ja, er gaat dan ook een paar miljoen jaar evolutie aan vooraf. Er zit dus veel in het opschrift bij Artis die zegt dat de natuur de meester is van de kunst.
Bij die Cadillac in de zandwoestijn zit het wel snor met samenspel van positieve en negatieve ruimte. Mijn Renault Laguna scoort wat dat aangaat, maar matig.
In het algemeen hebben eisen van aerodynamica gezorgd voor weinig verschil in de negatieve ruimte van veel auto’s. Gimmicks in de positieve ruimte moeten dan het verschil in uiterlijk ten opzichte van andere auto’s maken. Die vondsten variëren van logo’s tot kleuren, trimming, spoilers voor en/of achter, wieldoppen, lining, enzovoorts. Bij - excusez le mot – een gezinsblik komt dit volgens mij vaak niet verder dan gerommel in de marge.
Het is aardig om auto’s en met name exoten eens op die manier te bekijken. Hoe en welke rol spelen deze artistieke regels in het design van exoten? Hoe scoren je favoriete cars op de site in de negatieve ruimte? Hoe herkenbaar of onderscheidend zijn zij ten opzichte van de andere? Hoe eigen en exclusief? En, is de positieve ruimte complementair en beeld-versterkend?
Natuurlijk zijn de antwoorden subjectief en sterk persoonlijk getint. Toch zal er geheid iets gemeenschappelijks in zijn: namelijk het gevoel dat echte kunst - en dat is een goed design - altijd oproept bij iedereen die er de tijd voor neemt. De waarde van supercars als vorm van toegepaste kunst ligt bij het autospotten in het genoegen van het waarnemen: dus in het zien, voelen, horen en ruiken.
Ter afsluiting van mijn aansporing het anders te bekijken een stichtelijke gedachte: laat niet spijt over gisteren of spanning over wat morgen komt jouw vandaag vergallen: relish this moment, come sunshine or…
