Het was zaterdagavond dat ik toch Roland nog maar even belde over ons plan om naar Noordwijk te gaan die zondag, maar zoals wel vaker was ik zelf vergeten dat het sowieso al niet door zou gaan… Dus… Wat dan? Ik herinnerde me dat ik het best jammer vond dat ik die zaterdag niet naar het Concours d’Élegance op Paleis het Loo kon, dus waarom niet zondag? Enigszins brak stond ik die zondag vroeg op om de trein te pakken…
…vanuit waar ik al gauw een Flaminia Cabriolet voorbij zag razen over de snelweg. Of nee, niet alleen dat, hij werd ingehaald door een grijze Phantom Drophead Coupé! Onmiskenbaar het exemplaar dat de laatste tijd opdook met onder andere Michael Pilarczyk of Sjoerd van Stokkum achter het stuur. En inderdaad zag ik beide auto’s later nog terug op Paleis het Loo. De Flaminia was ook een bekende, door de jaren heen was ik de 91-17-GL al vaak genoeg tegen gekomen in mijn oldtimercatalogus…
Eerst begon ik maar eens rond te kijken om me te oriënteren op de omgeving, want ik had geen idee welke ingang ik had genomen. Ik was al eerder op Paleis het Loo geweest voor dit evenement, maar dan via andere ingangen. Uiteindelijk viel het kwartje. Na even te hebben rondgekeken viel mijn oog op een aantal auto’s van de bezoekers. Een Grifo! Echt een schitterende en beestachtige auto uit de handen van Bertone en voorzien van een ijzersterke V8 van 5,4 liter uit de Corvette. Nee, het was helaas geen 7 Litri…
Ik kwam veel bekende auto’s tegen. Een Bristol 403 die ik in Amsterdam eens voorbij had zien razen, een 500 SLC die ik in de P.C. Hooft had gefotografeerd vijf jaar geleden en nu ook twee Lamborghini’s. Naast elkaar stonden een Islero die ik in D’Dorf had gespot – deze zaterdag had een vriend van mij hem daar nog gezien! – en de DH-39-60, een beeldschone 400 GT 2+2 waardoor we zeven jaar geleden op de snelweg richting het gooi waren ingehaald. Nostalgie… Ik had hem later nooit meer gezien, dus ik vond het wel erg leuk om hem hier nog te vinden!
Eén van de meest fantastische categorieën auto’s heb ik altijd de ietwat foute Silberpfeil-achtige auto’s gevonden. Waarom fout? Het waren typische Nazi-auto’s, die er in die periode overwinningen mee haalden in GP’s. De Veritassen van na de tweede wereldoorlog waren er eigenlijk een soort extensie op. Eigenlijk waren het ook geen Veritasen, maar BMW’s. Die mochten echter geen auto’s meer maken vlak na de tweede wereldoorlog, dus vandaar de naam Veritas. Er gaat wel degelijk BMW techniek in schuil. Schitterende auto’s waarvan er een aantal stond opgesteld.
Tussendoor werden er sprintjes getrokken over de weg die door de paleistuin liep. Ik heb geprobeerd om het dynamisch vast te leggen, dat was overigens erg moeilijk!
Daarna kwam ik bij de uitgebreide stand van Giugiaro, waar onder andere een BMW M1 stond. Iets verder stond een meesterwerk van Bertone, hoe kan het ook anders dan dat het een ontwerp is van Marcello Gandini, de man achter de lijnen van de Countach en de Diablo! De Stratos komt duidelijk uit dezelfde hand, hoewel ik het niet echt een heel mooie auto vind. Maar wel een begerenswaardige auto met een toch wel erg leuk design.
Een ander design dat me altijd heeft gefascineerd is dat van de Tatra. In Praag hoopte ik er eentje tegen te komen zoals deze, maar uiteindelijk zag ik alleen vluchtig een veel minder spectaculair exemplaar aan de kant van de weg staan… Een schrale troost is deze beeldschone T87, zullen we maar zeggen. Het is een geniaal en origineel ontwerp, hoewel het met de ‘motorkap’ open een beetje wegvalt. Als hij dicht is, is te zien hoe schitterend de kont van de auto is. Van voren lijkt de auto wat compact met dat kleine bolle neusje, maar van achteren gezien lijkt hij opeens een stuk langer!
Inmiddels had ik ook al een knalrode DB2 ontdekt. Één van de vele DB2’s, maar wel één van de weinige exemplaren die ik al kende. Inderdaad, Houtkamp. Ik kom er wel eens langs om wat foto’s te maken, en nu stonden ze zelf op het Loo met twee inschrijvingen! Wat eigenlijk nog iets bijzonderder is, was de Triumph TR3 Works Fabrique Car, één van de twee exemplaren die waren geprepareerd voor de Mille Miglia van 1956! Één van de bijzondere features was een setje schijfremmen rondom, destijds nog heel erg bijzonder!
Later had ik nog enkele andere Déja-Vu’s. Een bijzonder mooie Lancia Aurelia Vignale bijvoorbeeld, ik had hem de dag ervoor nog zien rijden in Laren! Heel toevallig, maar toch ook weer niet echt. Laren is één van de meest klassiekerrijke dorpen in Nederland.
Maar dan… Wat vond ik de allermooiste auto van het hele veld? Toen ik één van de Alfa 6C’s zag staan wist ik het meteen al. Deze maakt een heel grote kans, ik zou er zelf op inzetten. In inderdaad, welke auto kwam als aller-allerlaatste het podium op? Het is een auto uit ongeveer 1948, maar hij oogde wat moderner door het front. De koplampen koppelde ik direct aan die van de Silver Cloud III, ze leken er echt heel erg veel op. Die auto is alleen wel een jaar of vijftien jonger dan deze. Vooruitstrevend!
Ondertussen trok ik veel op met de Houtkampjes, twee heren (en in casu ook nog even een lieftallige dame) die met erg veel plezier een verzameling klassieke Britse auto’s onderhouden, met name DB2’s waar ik al veel over heb kunnen vertellen! Aan het einde van de dag zat het er voor hun ook weer op. De rode DB2 was te mooi om even mee te gaan rijden, dan zit er binnen de kortste keren lichte schade op en-weet-ik-veel-wat-nog-meer. Hij ging in een pas aangeschafte trailer. Een paar decameter verderop werd er een Aurelia Cabriolet in precies eenzelfde trailer geladen, dus we konden het niet laten om ervaring uit te wisselen over het gebruik der trailers. De DB2 werd erin geladen, en met de Defender trokken we hem voort, gevolgd door de TR3. Na een lichte avondmaaltijd bij de CrapDonalds wisselden we van auto, en zat ik in de bijzondere – en nog best vlotte – TR3, die mij bracht naar Station Breukelen…
