Na een ontwikkelingstraject van 7 jaar toonde Bugatti ons in 2005 de Veyron 16.4. Deze auto was de originele hypercar, de auto die de vloer aan veegde met alles wat tot dan toe op de markt was. 1001 pk, 0-100 in 2,5 seconden en een topsnelheid van 407 km/h. Waarden, die tot dan toe slechts voorbehouden waren aan volbloed racewagens. De missie van Bugatti was om deze getallen te verpakken in een bruikbaar totaalpakket voor de openbare weg.
Met de opening van een gloednieuwe fabriek in het Oost-Franse Molsheim begon in 2005 dan eindelijk de productie van de vermaarde Veyron. Op papier boezemt de auto flink wat angst in, maar in de praktijk blijkt de auto -mits je niet rijdt als een totaalmalloot- net zo makkelijk te temmen als, zeg, een Audi TT. In het interieur waan je je haast in een Rolls-Royce. Je wordt omringd door vele lappen geurig leer, de afwerking is subliem en de Veyron doet zijn uiterste best om vooral niets te laten merken van het potentieel van de auto.
Dit is dan ook meteen de kracht van de Veyron. De auto zal je nooit zoveel beleving geven als een Koenigsegg, maar voor de rijke meneer/mevrouw die de auto vooral gebruikt om lekker stapvoets door de stad te rijden is er geen beter alternatief denkbaar. In wat voor situatie je hem ook inzet, de Veyron geeft geen krimp en volgt gewillig de orders van zijn baas. Waar de meeste hypercars in de stad een beetje misplaatst ogen, lijkt deze Veyron er in zijn chique blauw-beige maatpak perfect in zijn element. Als het dan toch een Veyron moet worden, dan het liefste in deze uitvoering!
